三惑沈身是此园,古藤荒草野禽喧。二十四友一朝尽,爱妾坠楼何足言。
绿水绕门閒,杨花满钓船。折腰宁作吏,负郭且归田。
义训徵图史,春情属管弦。相逢不惜醉,应有酒如泉。
葵藿心常切,移居近日华。门窥狭斜道,春傍上林花。
守拙家四壁,多方书五车。清谈留客处,寒竹净交加。
我昔游阆风,词贤辱追随。玄关扣扃钥,浩荡无津涘。
迩来二十载,尘迹惭凄迷。春华枉抛掷,泉石慵留题。
感此白雪音,调高知者稀。明珠海底跃,走盘光陆离。
援笔思赓酬,忽忆邯郸嗤。挑灯坐沉夜,繁星烂晴辉。
蒋山南望近西坊,亭馆依然锁院墙。天子未尝过细柳,将军寻已戍敦煌。欹倾怪石山无色,零落圆荷水不香。为将为儒皆寂寞,门前愁杀马中郎。
常年寒食在京华,今岁清明在海涯。远巷蹋歌深夜月,隔墙吹管数枝花。鸳鸾得路音尘阔,鸿雁分飞道里赊。不是多情成二十,断无人解访贫家。
老境昏昏只醉眠,不知门外艳阳天。
奚为有客携壶至,又以閒人到酒边。
山路试登桃映口,溪城一望草如烟。
春分花事今多少,未觉心情胜去年。
战龙捲水动诗兵,著语才非喜雨亭。但得云粳香颗颗,不愁霜发短星星。
秧针刺水轻浮绿,麦浪翻风半挟青。只愿年年饱忧国,庶几万里一心宁。
夜来风絮鸣觚棱,纷绿消息何频仍。
不堪十月已四白,岂暇一岁夸三登。
祁寒未必小民怨,哭雪政恐樵夫憎。
穷阎冷市籴贵谷,破灶湿苇烧层冰。
寒窗又冻诗翁笔,清夜谁怜贫妇织。
人言宜瑞不宜多,官放论钱不论日。
请君高吟祈碧苍,愿天今夕开扶桑。
寄语龙公且相恤,忍待明年莫仓卒。
俨然云转与风回,故国人看但石堆。
犹有鬼神供职守,不移行列待将来。