罗袖飘纚拂雕桐。促柱高张散轻宫。迎歌度舞遏归风。
遏归风。止流月。寿万春。欢无歇。
杨柳垂地燕差池。缄情忍思落容仪。弦伤曲怨心自知。
心自知。人不见。动罗裙。拂珠殿。
阳台氤氲多异色。巫山高高上无极。云来云去常不息。
常不息。梦来游。极万世。度千秋。
夙龄爱远壑(hè),晚莅(lì)见奇山。
标峰彩虹外,置岭白云间。
倾壁忽斜竖,绝顶复孤圆。
归海流漫漫,出浦(pǔ)水溅溅。
野棠开未落,山樱发欲然。
忘归属兰杜,怀禄(lù)寄芳荃。
眷言采三秀,徘徊望九仙。
早年爱去远方的深谷漫游,老来见到这奇山多么快乐。
山颠耸立在彩虹之上,白云在它的腰际飞飘。
斜倾的崖壁像要忽然跌倒,绝顶伸出浑圆的帽峰一座。
宽阔的江流奔入大海,经过急滩有万颗浪珠溅落。
野海棠花开得正繁,山樱桃怒放丹红如火。
幽兰和杜若诱人忘了回归,官禄未辞心总为芳荃恋慕。
一心想去采一年开花三次的灵芝,向往九仙徘徊不忍离去。
定山:一名狮子山,在浙江余杭东南。夙龄:少年,早年。晚莅:即莅晚。到了晚年时。
标:树立。置:放置。
倾壁:顷危的峭壁。
归海流:流向大海。漫漫:水无涯际的样子。浦:河流向江海的入口。溅溅:水流急速的样子。
然:通“燃”。
兰杜:兰草和杜若。怀禄:怀恋禄位。芳荃:香草。
眷言:眷恋。三秀:灵芝,一年开三次花,传说服之可以成仙。九仙:九类仙人。
敛迹归山田,息心谢时辈。昼还草堂卧,但与双峰对。
兴来恣佳游,事惬符胜概。著书高窗下,日夕见城内。
曩为世人误,遂负平生爱。久与林壑辞,及来松杉大。
偶兹近精庐,屡得名僧会。有时逐樵渔,尽日不冠带。
崖口上新月,石门破苍霭。色向群木深,光摇一潭碎。
缅怀郑生谷,颇忆严子濑。胜事犹可追,斯人邈千载。
湖水平临夔子国,岳阳绝胜濯龙宫。楼台迥出丹霄上,岛屿浮来玉镜中。
墨客琴樽浑醉月,榜人舟楫若乘空。青蘋风起还能赋,不独兰台宋玉工。
远路接天末,怪君与我违。客程千嶂里,鸟道片云飞。
树色连青汉,泉声出翠微。锦城花月下,才子定忘归。
海天漠漠雪纷纶,横槊冯轩欲问津。蓬峤有山皆削玉,桑田无地不扬尘。
絮穿蜃窟楼台晓,花压鲛宫观阙春。待汎仙槎凌汗漫,绝胜放棹剡溪滨。
徙倚霜林万木秋,好山都在马家楼。大江西上经秦望,巨壑东倾见沃洲。
半夜书声天外落,四檐云气座间浮。登高作赋休怀土,拟汎星槎问斗牛。
躬曳长裾也自嘉,却从老圃托生涯。汉阴抱瓮无机事,涽□蹲鸱有岁华。
紫芥放花晴舞蝶,碧茄成子雨鸣蛙。閒来如作冰壶传,露夜黄齑谩自誇。