午风庭院绿成衣,春色方浓又欲归。
蝌蚪散边荷叶出,酴醾香裹柳绵飞。
半落庭前叶,始知秋意新。
风严柳疏细。霜薄水清匀。
句裹存佳景,诗成题未有,
翰墨伴清閒。
悠悠南北各天涯,欲望乡关眼已花。
忆得亲庭谁共语,应怜游子未还家。
合欢杯,同心劫。杨花风,梨花雪。人生能得几魂消,见时又是匆匆别。
画眉笔,定情诗。莺儿懒,蝶儿痴。天涯依旧生芳草,妾苦思郎郎不知。
旋买扁舟载一翁,片帆吹下夕阳东。
西风欲织江头锦,催染秋林叶叶红。
短筇不自立,人立反扶筇。心速行乃迟,智多力不从。
茫茫大块间,为类万不同。鹿寿一千年,蟪蛄不知冬。
松柏参青云,黄杨厄闰中。阳和既有私,天心非至公。
我才岂无用,安心守固穷。
日落碧流暮,孤帆天际行。凉风吹雁急,秋月坠江明。
自有寻山兴,难甘怀土情。明朝鼎湖上,潭水照心清。
玄晖东田游,明远东城历。
深心慕尘轨,湖舷拟觞客。
零雨或尼之,辍策骈兹席。
霁虹带高岑,倾羲被回陌。
良知共遐睎,数陪竹林七。
境恬微尚惬,赏胜幽怀适。
怀沙事千载,旧恨犹能辟。
延首瞻楼颜,新愁渺难释。
天问愧非才,且可浮大白。
徙倚惊漏穷,晨宵挂东壁。
君随结客专。
我乃倦游归。
本愿同栖息。
今成相背飞。