隋家耕垄偏陈宫,留得钟山蒋郡东。
只怕东南分王气,那知零落锦帆风。
一面东风百万军,当年此处定三分。
汉家火德终烧贼,池上蛟龙竟得云。
江水自流秋渺渺,渔灯犹照获纷纷。
我来不共吹箫客,乌鹊寒声静夜闻。
满叶是清霜,培根无沃土。耻作秦皇松,宁为冯异树。
英灵自有风,荫蔚长如雨。可怜青青姿,不知人事古。
望天涯、涕泪纵横。牵一缕幽情。挂一缕幽情。你久无消息分明。
问一日归程。滞一日归程。阻关山,传斥堠,早一阵心惊。
晚一阵心惊。待春来,又春去,听一啭流莺。怨一啭流莺。
夜悄悄、人静无声。过一度寒更。怕一度寒更。
九月过姑苏,江头霜草枯。
西风吹叶尽,愁杀夜栖乌。
栖乌月明里,霜重惊还起。
无处托安巢,哑哑渡江水。
江波浅复深,东去无还心。
《白苎》吴宫曲,能成哀怨音。
只言欢乐长相保,青春几时秋又老。
可怜西子断肠花,不及虞姬美人草。
舞罢垂杨金缕衣,椒房绛烛明星稀。
越骑争驰海山动,吴歌尚绕梁尘飞。
梁尘飞飞《白苎》哀,乌啼夜半阊门开。
鸱夷浮江麋鹿来,月明犹照姑苏台。
自君之出矣自君之出矣,无处托鳞音。
思君如昼烛,泪尽不明心。
十二金钗对对铺,三千粉黛腻如酥。
君王莫道六宫丑,一个西施已坏吴。
黄道天清拥珮珂,东南王气秣陵多。江吞彭蠡来三蜀,地接昆仑带九河。凤阙晓霞红散绮,龙池春水绿生波。华夷混一归真主,端拱无为乐太和。
题诗西过襄王墓,记得巴山寺里钟。梦阻细腰思窈窕,水生多叶怨芙蓉。
虚无环佩行阴洞,髣髴精灵下碧峰。重到荆州忆王粲,乱山侵草马头东。
苎萝山下如花女,占得姑苏台上春。
一笑不能忘敌国,五湖何处有功臣。
万乘凄凉蜀路归,眼前朱翠与心违。
重华不是风流主,湘水犹传泣二妃。