潞江寒欲冰,柳州水如汤。万里赴百粤,十年归番阳。
江头别时儿,今作长髯郎。有力哮如虎,挺身驾长航。
指言百粤路,远在西南乡。衡山高峨峨,洞庭渺茫茫。
借问水穷处,一源判离湘。离合牂合郁,其流遂汤汤。
溯牂且溯郁,是为柳州疆。二州十县地,荣瘁孰主张。
遐迩皆天氓,周室开明堂。颂声如可作,太史纪循良。
江边飞将猛如虎,手持神臂二石弩。白叟呼之立少许,立竹之阴不知午。
叟初栽竹栽一母,母生儿孙孙缕缕。竹知叟恩叟不语,试离竹行数十武。
诳竹无知遂飘举,百里千里析津府。竹谁灌之畚以土,将有兵士环如堵。
叟前呼之竟何取,叟今疾趋若风雨。
慈湖分与半窗灯,照得襟怀彻底明。蒲座夜闲猫占卧,笋舆春暖鹤随行。
炉香欲尽经犹诵,砚墨才浓句已成。岁晚弟兄俱白首,一楼风雨话深更。
万缕纵横如妾恨,一方轻薄似郎恩。多时不系纤腰舞,却对花前拭泪痕。
翻翻霜叶飞还坠,寂寂风扉掩忽开。莫向尊前问僧腊,海门秋色逐潮来。
混沌本无象,末路多是非。达士志寥廓,所在能忘机。
耕凿时未至,还山聊采薇。虎豹对我蹲,鸑鷟旁我飞。
仙人空中来,谓我勿复归。格泽为君驾,虹蜺为君衣。
西游昆仑墟,可与世人违。
秋气肃天地,太行高崔嵬。猿狖清夜吟,其声一何哀。
寂寞掩圭荜,梦寐游蓬莱。琪树远亭亭,玉堂云中开。
洪崖吹箫管,玉女飘飖来。雨师既先后,道路无纤埃。
鄙哉楚襄王,独好阳云台。
朝随秋云阴,乃至青松林。花阁空中远,方池岩下深。
竹风乱天语,溪响成龙吟。试问真君子,游山非世心。
山中人不见,云去夕阳过。浅濑寒鱼少,丛兰秋蝶多。
老年疏世事,幽性乐天和。酒熟思才子,溪头望玉珂。
风露萧萧易水旁,官居行部忽云亡。梦魂长绕黄金阙,归兴空怀绿野堂。
八座功名云路迥,两朝恩眷海波长。归来伉俪应同穴,双璧泉台耿夜光。
可到羲皇上,不离方丈间。初无盈把菊,尽日对南山。