战城南,困城北,纵横腐肉乌鸢食。一将侯,万夫死,圣人用之非得已。
国之守,在四邻,善战之臣服上刑。佳兵者,不祥器,常胜之家道所忌。
孤人子,寡人妻,独人父母安忍为。销戈矛,灭锋燧,戢尔熊罴长不试。
䲭鸮逝,凤凰来,与民休息歌康哉。
官府年来恣徵讨,里正登门急于火。三冬过半稻初登,翻说今年稻熟早。
家人相率往田间,协力无分少与老。短镰一派穫声齐,数亩黄云随手倒。
背负肩任初上场,男共播扬女舂捣。里正醉饱才出门,督邮复自城中造。
急将贱粜纳官需,且免官刑相苦恼。回首场头稻已空,一年生死良难保。
小儿弹泪向西风,说曾田畔拾馀稻。阿翁回语儿无啼,尚冀明年官府好。
□□□处有盆梅,九月寒花的烁开。占取孤标寻菊□,挽将春意入秋来。
天教早实调金鼎,人喜扬芬满柏台。三弄瑶琴豪兴发,未应何逊擅吟才。
青青水中蒲,织作团团扇。
不肯赠傍人,自掩春风面。
白日虽苦短,万里落复生。人生自有限,难极欢爱情。
愚者谋在食,知者志在名。愚知各有求,谁能免经营。
秋花容易老,秋叶难再荣。对酒心已醉,酌酒泪先倾。
我非不能遣,柰此愁相萦。君亦失意人,请吟短歌行。
歌短意自长,展转歌莫停。
君家天津南,我家孟津北。都因看花来,相逢不相识。
饮马长城窟,泉腥马不食。长城城下多乱泉,多年冷浸征人骨。
单于吹落关山月,茫茫原上沙如雪。十去征夫九不回,一望沙场心断绝。
胡人以杀戮为耕作,黄河不尽生人血。木波部落半萧条,羌妇翻为胡地妾。
圣皇震怒下天兵,天弧夜射旄头灭。九州复禹迹,万里还耕桑。
但愿猛士守四方,更筑长城万里长。
书剑功迟白发新,强登萧寺送归秦。
月斜松桂倚高阁,明夜江南江北人。
霜风吹西湖,与君持行李。
瘦马共边笳,寒灯对孤邸。
新凉秋叶惊,归櫂君独理。
弃我天一方,稳下大江水。
丈夫志四海,吾岂较遐迩。
行藏天所为,况自非偶尔。
独忧绵薄资,负重力难起。
嘉宾日以远,缓急尚谁倚。
置此勿复论,遇坎各有止。
我积汉中谷,君种彭泽米。
努力随小大,同在毓生齿。
他年脱冕归,对酒各欢喜。
早从却縠问诗书,廿载勋名寄直庐。敢谓汉庭方贵少,试看腰下紫金鱼。