武皇开宴影娥池。侍宴阿娇新宠时。金屋春深扶醉起,鸾鸣花底日迟迟。
帘外宫娥舞袖来。霓旌双引出蓬莱。一泓仙掌金茎露,分赐群臣七宝杯。
两院东风飘紫霞。天香飞落上林花。恩疏不见龙舆过,望断长门日又斜。
野田有黄雀,群飞向村落。禾黍秋来啄食肥,蓬蒿暮宿潜身乐。
不同飞燕营窠巢,岂逐征鸿罹缯
六出花飞春满原,孤根香动月当门。冷凝玉蕊初飞白,冻折琼枝欲断魂。
授简梁园催泛蚁,停鞭庾岭倦听猿。思君不见年将暮,回首相看雪正繁。
瀼东瀼西农亩,巷南巷北人家。白露秋香鸡黍,绿云春霭桑麻。
汉牒熟当披旧迹,灞桥今忽过征鞍。前朝宫展烟芜远,四望河山古木寒。
自古功名应邂逅,大家岐路妄汍澜。兴亡甚费生灵血,只得高人梦幻看。
咨咨草根虫,瑟瑟叶上雨。
休休退食人,落落谁与语。
陈编竟日披,陋室随时处。
此心苟自乐,贫贱亦得所。
夷齐虽饿死,清风冠千古。
颜子瓢屡空,宣父极称许。
但当守吾仁,晋楚何足数。
试看松与柏,矫矫傲寒暑。
南望江南满山雪,此情惆怅将谁说。徒随群吏不曾闲,
顾与诸生为久别。闻君静坐转耽书,种树葺茅还旧居。
终日白云应自足,明年芳草又何如。人生有怀若不展,
出入公门犹未免。回舟朝夕待春风,先报华阳洞深浅。
裘马翩翩事远游,少年豪举气横秋。爱君早有四方志,为我能无一日留。
击筑悲歌增感慨,倒瓶浊酒浣离愁。他时相忆劳回首,何处风沙认晋州。