仰惊乔岳失嶙峋,千载风流可复闻。鼎有丹砂轻县令,囊无薏苡诧将军。
苧袍岁月孤青简,石室文章閟白云。泪尽侯芭悲独立,短衣高马秪纷纷。
春城绿野郁相望,闲客闲来兴自长。
不见暮云成宿雨,空看芳草到斜阳。
花生恶土终成笑,兰不逢人自信香。
虽有尘缨无处濯,坐观渔者满沧浪。
上人合动山间兴,吾恨衰迟学谢安。
纳屐操筇那有限,吹云落雨漫无端。
先戚报信春枝破,预想分题雪屋寒。
林下不谙人世苦,笑将霜鬓与君看。
白日流上天,牛虱无遁形。
万目尽为用,而不骇日明。
穴鼠夜值萤,嗾嗾相聚惊。
鼠穴不日通,鼠足不日行。
已矣不自识,乃此萤爝矜。
鲕虾陷井坎,莫与江海争。
笼禽不失飞,讵识云汉冥。
咄哉浮薄儿,勉为高大营。
小梅风韵最妖娆。开处雪初消。南枝欲附春信,长恨陇人遥。
闲记忆,旧江皋。路迢迢。暗香浮动,疏影横斜,几处溪桥。
小梅枝上东君信。雪后花期近。南枝开尽北枝开。长被陇(lǒng)头游子、寄春来。
年年衣袖年年泪。总为今朝意。问谁同是忆花人。赚得小鸿眉黛(dài)、也低颦(pín)。
梅枝上的小花是东君的来信。雪融化后花也快开了。南边枝头的花朵开完后北边的花朵也开了。这是被陇头游子寄过来的春天啊。
每年衣袖上都沾有泪水都是因为现在的相思之意。问问谁也是追忆这梅花的人,这使得小鸿低下头皱着妆眉。
东君:司春之神,掌管春天。南枝北枝:南边的枝条为树的阳面,北边的枝条为树的阴面。两面都花开说明气温回升很多。陇头游子寄春来:反用晋人陆凯梅花寄春的典故。
赚得:使得。小鸿:词中女主人的同伴姐妹。眉黛:古代女子用黛画眉,所以称眉毛也叫眉黛。颦:皱眉。
池苑(yuàn)清阴欲就。还傍(bàng)送春时候。眼中人去难欢偶。谁共一杯芳酒。
朱阑(lán)碧砌皆如旧。记携手。有情不管别离久。情在相逢终有期。
池苑句:言树已成荫,时已春暮。就,成。还傍句:言春将归去。还,已经。傍,临近。难欢偶:一本作“欢难偶”,犹言难以再有往日的欢乐。偶,遇。
朱阑碧砌:朱红的阑干,青碧的台阶。李煜《虞美人》词:“雕阑玉砌应犹在,只是朱颜改。”晏词由此化出。
朱阑(lán)碧砌皆如旧。记携手。有情不管别离久。情在相逢终有。
佛日香林报夕曛,灵花祇树倍缤纷。千年笔授人如见,七叶衣传偈亦闻。
繫马从参都讲席,行瓢方乞募缘文。由来十八高贤会,莫遣延之咏五君。
身随猿鸟在深山,早有诗名到世间。
客至上方留盥漱,龙泓洞水昼潺潺。