亲灌蔬畦慕汉阴,不辞抱瓮汲泉深。拟为元亮萧条处,岂有樊迟货殖心。
剔去荆榛俱绝蔓,栽培桃李已成林。兔葵燕麦元荒寂,刬地繁华直万金。
霜刀顿洗碧琅玕,半亩清阴透胆寒。为去残枝藏毒虺,端留密叶隐鸣鸾。
荒榛杂揉尤宜剔,直节坚刚岂忍残。拟倩萧郎挥妙笔,一时收拾画图看。
因传种法自东坡,潜喜春来活者多。不遣牛羊残物性,更资雨露养天和。
虬枝终拟栖仙鹤,云叶行看施女萝。纵与蒿莱暂同植,大夫封宠竟输他。
一抹轻烟锁远山,眼封潇洒脱尘寰。投林宿鸟相呼唤,出草飞萤自往还。
吟拟停杯邀月饮,醉蕲支枕伴云閒。因风拾得新诗句,独倚高梧笑解颜。
洒落风轩枕簟凉,高眠亭午梦何长。转为蝴蝶徒虚语,游遍华胥秖妄狂。
唤觉始惊俱幻化,劳生顿悟谩乾忙。搔头斜倚屏山久,熟较无如醉玉浆。
景铺万籁绝纷华,独泛瑶觞衬脸霞。饮罢仰天歌白雪,醉来启匣拂青蛇。
伴邀佳客推明月,乐奏清声有乱蛙。欲学广文事高节,恨无细雨落檐花。
幽沉谢世事,俯默窥唐虞。上下观古今,起伏千万途。遇欣或自笑,感戚亦以吁。缥帙各舒散,前后互相逾。瘴痾扰灵府,日与往昔殊。临文乍了了,彻卷兀若无。竟夕谁与言,但与竹素俱。倦极便倒卧,熟寐乃一苏。欠伸展肢体,吟咏心自愉。得意适其适,非愿为世儒。道尽即闭口,萧散捐囚拘。巧者为我拙,智者为我愚。书史足自悦,安用勤与劬。贵尔六尺躯,勿为名所驱。
幽沈谢世事,俛默窥唐虞。上下观古今,起伏千万途。
遇欣或自笑,感戚亦以吁。缥帙各舒散,前后互相逾。
瘴痾扰灵府,日与往昔殊。临文乍了了,彻卷兀若无。
竟夕谁与言,但与竹素俱。倦极便倒卧,熟寐乃一苏。
欠伸展肢体,吟咏心自愉。得意适其适,非愿为世儒。
道尽即闭口,萧散捐囚拘。巧者为我拙,智者为我愚。
书史足自悦,安用勤与劬。贵尔六尺躯,勿为名所驱。
越犬旧闻冬吠雪,闽天今见雪中梅。朔风扫荡宿霾尽,苦雾驱除霁色开。
情共酒杯浑不浅,心随炉炭欲成灰。我来正落黄茅后,茅未黄时傥得回。
地偏生事僻,转觉入城遥。犬吠三叉路,人行独木桥。
炊烟时灭没,村酒自招邀。昨日蚕新浴,柔桑绿满条。