玉关西去更无春,满眼蓬蒿起塞尘。汉马不归青海月,胡笳愁杀陇头人。
天山一夜雪漫漫,虏去营空战血乾。十万征人回马首,天边烽火报平安。
处处空篱落,江村不忍看。无人花色惨,多雨鸟声寒。黄霸初临郡,陶潜未罢官。乘春务征伐,谁肯问凋残。
直排阊阖挽天潢,到得云章自帝乡。
电抉雷掀惊伟特,韵成钧奏快铿锵。
紫泥新拜丝纶宠,前席行依日月光。
禁侍燕闲如献纳,愿将民瘼达君王。
昔仰南洲德,今逢世嗣贤。
声名江左重,文教汉东专。
君意思空马,吾生肯绝弦。
江头无语处,一叶浪花前。
九重寤(wù)寐(mèi)忆忠诚,故向长沙起贾生。
魏阙(què)丝纶新借宠,秦淮草木旧知名。
已闻塞下销锋镝(dí),正自胸中有甲兵。
万幕从兹无减灶,笑看卧鼓旧边城。
诏颁(bān)英簜促锋车,暂借长才按转输。
昔叹当年无李牧,今知江左有夷吾。
休论足食为先策,自是平戎在用儒。
来岁春风三月暮,沙堤隠隠接云衢。
贾生:指汉贾谊。
魏阙:古代宫门外两边高耸的楼观。楼观下常为悬布法令之所。亦借指朝廷。
锋镝:刀刃和箭头,泛指兵器,也比喻战争。
卧鼓:息鼓。常示无战争﹐或战事已息止。
英簜:古代竹制的符节,持之以作凭证,犹汉代的竹使符。后亦泛指外任官员的印信和证件。锋车:即追锋车。常指朝廷用以征召的疾驰之车。
李牧:战国时期赵国人,战国时期赵国杰出的军事家、统帅。官至赵国相,大将军衔,受封赵国武安君。夷吾:管仲,名夷吾,又名敬仲,字仲,春秋时期齐国著名的政治家、军事家,颍上(今安徽颍上)人。
平戎:原谓与戎人媾和。后指对外族采取和解政策,或平定外族。
苦哉远征人。飘飘穷四遐。
南陟五岭巅。北戍长城阿。
深谷邈无底。崇山郁嵯峨。
奋臂攀乔木。振迹涉流沙。
隆暑固已惨。凉风严且苛。
夏条集鲜澡。寒冰结冲波。
胡马如云屯。越旗亦星罗。
飞锋无绝影。鸣镝自相和。
朝食不免胄。夕息常负戈。
苦哉远征人。抚心悲如何。
四时代序逝不追。寒风习习落叶飞。
蟋蟀在堂露盈墀。念君远游常苦悲。
君何缅然久不归。贱妾悠悠心无违。
白日既没明灯辉。夜禽赴林匹鸟栖。
双鸠关关宿何湄。忧来感物涕不晞。
非君之念思为谁。别日何早会何迟。
我静如镜。民动如烟。
事以形兆。应以象悬。
岂曰无才。世鲜兴贤。