濛濛烟雨网春晖,南陌清明二月时。
细草藏泥供燕子,好花藏蜜待蜂儿。
晴窗汲水养菖蒲,谁识前身是佛图。
竟日不知园外事,耳明钟鼓唤斋盂。
摇落秋山路,烟留宝构昏。
曾回翠华步,不到此虚门。
可鉴丰碑壮,无知老柏尊。
勒功当日事,寂寞更谁论。
一夜春风拂苑墙,归来何处剩凄凉。
汉皋佩冷临江失,金谷楼危到地香。
泪脸补痕劳獭髓,舞台收影费鸾肠。
南朝乐府休赓曲,桃叶桃根尽可伤。
慈恩题墨七彫年,霰雪相逢倦客天。
男子诣曹羞会课,秃瓮无版欲归田。
爻占后笑馀艰象,书入穷愁有剩篇。
闻道汉家求失职,可能梁甲信灰然。
声华不数五陵豪,目极秋空落兔毫。匼匝风生鸣翠驳,仆姑月满控乌号。
一言中戟兵应解,百步穿杨艺绝高。要待泽宫观揖让,诸生未儗习龙韬。
八年两唤浙江船,吴越青山相对妍。
长愧主恩难报答,不知人事几推迁。
香浮菊桂秋将暮,景迫桑榆岁可怜。
荒县今宵孤馆梦,四千里外楚云边。
路绕函关东复东,身骑征马逐惊蓬。
天池辽阔谁相待,日日虚乘九万风。
六百商於路,崎岖古共闻。蜂房春欲暮,虎阱日初曛。
路向泉间辨,人从树杪分。更谁开捷径,速拟上青云。
碧城十二曲阑干,
犀辟尘埃玉辟寒。
阆苑有书多附鹤,
女床无树不栖鸾。
星沉海底当窗见,
雨过河源隔座看。
若是晓珠明又定。
一生长树水精盘。