青枫江上沧浪吟,白月宫中鹦鹉林。非有净清心,
同道同房若断金。离居忽有云山意,清韵遥转舟楫事。
去时能忆竹园游,来时莫忘桃园记。
翻经灵运推不去,爱酒渊明挽不来。无复种莲人作社,空馀写影佛成台。
摆落红尘想,追随汗漫游。乾坤青琐闼,云雾曲琼钩。
月照酒樽夜,风生诗句秋。神仙有汲引,随意上昆丘。
陆沉翰墨场,春事忽云莫。文字森在眼,回首不长顾。
弃置在北门,以写忧思虑。春水泱莽浮,上有桃李树。
安得酒如江,毕竟醉烟雾。
昔嫌上界多官府,不道人间足是非。四十年来悲喜梦,倚阑閒看柳花飞。
青青孤生松,高出浮云中。下有嘉树林,上有万里风。
俯视原上草,秀色何丰茸。自顾岂不高,独立难为容。
常恐本根蠹,委此蒿与蓬。
喜脱京尘理棹行,归心伫立望危樯。
得风甚饱秋帆腹,顷刻回头失富阳。
泰山有积霤,坤媪乃善藏。
何时发灵秘,一脉流膏滂。
至仁及物意,后世疑滥觞。
螭蟠久懒卧,辟易离电光。
丰隆亦豪举,夜半驱阿香。
天鼓何处来,大雪惊飘扬。
飞星杂雨射,怒雹翻飙狂。
倚栏两眼眩,应接俱弗遑。
吕梁三十仞,吾闻老蒙庄。
行歌不惮险,习坎守故常。
峨眉有仙伯,佛迹窥荒唐。
濯足弄海月,戏侮相颉颃。
堪笑失筹人,气骨何羸尪。
醉呼李太白,欲制芙蓉裳。
此泉愿为酒,万斛输沧浪。
简寂耿我梦,九叠迂我肠。
雁荡更诡异,龙湫舞堂堂。
何当寄鹏翼,瞬息天一方。
仙人笑擘脯,沧海观种桑。
人世弹指顷,万古天地长。
如此江山伴索居,济时心力尽删除。避人计拙惊弓鸟,恋旧情深失水鱼!
偷活吟身窜荆棘,谋生溷迹托樵渔。但惭无肉酬黄耳,几度烦传却聘书。
偶来川上水盈盈,逝者如斯悟性情。至竟东流同到海,何须泾渭太分明。