高台多悲风,
朝日照北林。
之子在万里,
江湖迥且深。
方舟安可极,
离思故难任。
孤雁飞南游,
过庭长哀吟。
翘思慕远人,
愿欲托遗音。
形影忽不见,
翩翩伤我心。
南国有佳人,
容华若桃李。
朝游江北岸,
夕宿潇湘沚。
时俗薄朱颜,
谁为发皓齿?
俯仰岁将暮,
荣耀难久恃。
仆夫早严驾,吾行将远游。
远游欲何之?吴国为我仇。
将骋万里途,东路安足由?
江介多悲风,淮泗驰急流。
愿欲一轻济,惜哉无方舟。
闲居非吾志,甘心赴国忧。
西北有织妇,
绮缟何缤纷。
明晨秉机杼,
日昃不成文。
太息经长夜,
悲啸入青云。
妾身守空闺,
良人行从军。
自期三年归,
今已历九春。
飞鸟绕树翔,
噭噭鸣索群。
愿为南流景,
驰光见我君。
转蓬离本根,
飘摇随长风。
何意回飚举,
吹我入云中。
高高上无极,
天路安可穷?
类此游客子,
捐躯远从戎。
毛褐不掩形,
薇藿常不充。
去去莫复道,
沉忧令人老。
未识龙宫莫说珠,识珠言说与君殊。空拳只是婴儿信,岂得将来诳老夫。万法从心起,心生万法生。法生同日了,来去在虚行。寄语修道人,空生慎勿生。如能达此理,不动出深坑。极目观前境,寂寞无一人。回头看后底,影亦不随身。神识苟能无挂碍,廓周法界等虚空。不假坐禅持戒律,超然解脱岂劳功。日用事无别,惟吾自偶偕。头头非取舍,处处勿张乖。朱紫谁为号,青山绝点埃。神通并妙用,运水及搬柴。十方同聚会,个个学无为。此是选佛场,心空及第归。焰水无鱼下底钩,觅鱼无处笑君愁。可怜谷隐老禅伯,被唾如何见亦羞。
飒飒秋风来,一叶两叶坠。燕子动归心,薄情知也未。
飒飒秋风来,衣衾愁未整。莫作闺中寒,且作天涯冷。
推过诗编把酒斟,挽春佳句让莺吟。门前却喜无人扫,积得残花一寸深。
走马过营门,金甲吐光焰。笑我读兵书,何如去学剑。