缅繁华仙苑,构造精奇,道君曾驻。玉洞瑶林,待灵真相语。
一夜金风,万花齐落,枉采江南树。巧庇玲珑,斗残山骨,天亏难补。
五国城边,借羊为石,认雪成花,几多愁苦。归梦无凭,怅东风虚度。
回首神京,似围弱水,渺蓬莱何处。劫后惟留,残阳一抹,苍烟千缕。
故人多在位,责我屡无书。安世贤何有,嵇康懒不如。
帝城千里隔,石洞十年居。南陌秋鄗夜,联镳忆旧衢。
江雨随风打客身,咚咚津鼓祭潮神。
帆来帆去朝还暮,老尽东西南北人。
迢递。移得根枝自天际。烂熳新红如醉。云艳摇芳砌。
开落长春得意。朵朵还扶日。风露不禁沽滴。苔径空怜惜。
旅窗真闷极,晚斋望秋来。溪水拖烟尾,山峦曝雨腮。
独行歌兴逸,一笑客愁开。今夜中秋月,谁人送酒杯。
十月山城气候偏,黄公洞里看春妍。五纹鹖雀娇疑凤,千叶蟠桃大似莲。
巨弹落星天狗碎,神砮出土佛牙坚。杂花冉冉张红锦,芳草茸茸卧绿毡。
厓泻蜂腰横断杵,岩撑虎口抱空弮。涧边野雉如人立,松下驯麛傍母眠。
峰隐金鸡啼晓月,瀑翻银汉下长天。十围龙竹高逾树,五顶神芝秀结拳。
藓壁冷云封鬼谷,宝函金穴秘神渊。枰遗商皓棋三角,剑缺黄巢石半边。
丹火有人留蜕骨,玉棺几度葬神仙。扶危铁柱高擎掌,代步花舆不下肩。
世隔衲僧方广地,路迷渔父武陵船。华阳未老陶弘景,勾漏先归葛稚川。
记历何尝知晋魏,流光端可继彭篯。蓬莱方丈图间现,流水胡麻世上传。
欲报谷城山下矿,已无圯上袖中编。便当导引师吾祖,深避衡茅一万年。
向蓬莱云渺。姑射山深,有春长好。香满枝南,笑人间惊早。试问寒柯,镂冰裁玉,费化工多少。东合诗成,西湖梦觉,几番清晓。
好是罗帏,麝温屏暖,却恨烟村,雨愁风恼。一一清芬,为东君倾倒。待得明年,翠阴青子,荫凤皇池沼。更把阳和,从头付与,繁花芳草。
推过诗编把酒斟,挽春佳句让莺吟。门前却喜无人扫,积得残花一寸深。
梅花惆怅三年别,香锁空庭几风月。今年花发主人归,依旧主人贫彻骨。
小枝分立砚屏边,无酒酬春烛焰寒。数叶残书翻未了,唤起山童敲凤团。
画中留得清虚质,人世难逢白鹤身。应见茅盈哀老弟,为持金箓救生人。