冒雨登山望眼舒,翠微山色拥征车。只看足底烟云合,便是洪荒太古初。
荒村惟古木,薄暮上寒曛。塞雁影几点,野鹓声一群。
故乡犹旅食,乱世自轻文。怪杀巢边鹊,双双噪我闻。
彩毫漆点新蝉翼,奚墨云磨旧马肝。月落小窗琼佩冷,梦回孤枕玉钗寒。
荼蘼架雪香生宴,么凤笼烟醉倚阑。笑我一春长闭户,柳花填巷卧袁安。
天地同逆旅,春秋比流波。昨昔乐苦少,今兹忧复多。
美人而离居,其如良夜何。良夜殊未央,怅言临中堂。
丛兰泫零露,初月扬清光。我有枯桐琴,爰以托远心。
哀弦徒激烈,愁绝无知音。太行岂不高,黄河岂不深。
梦魂终不隔,万里还相寻。
地冷春无力,野晴天有功。芝兰傲幽谷,蓬藋长东风。
政以身为患,非关诗得穷。且求吾适意,敢拟众人同。
柳外旗亭傍水隈,花前留客倒金杯。青云暗抱日华转,碧草暖随春色回。
远道自怜衰力尽,好怀常向故人开。轻衫短策东风里,白首蹉跎望隗台。
山压金台万万重,寻幽尽日少人逢。况闻水北田庐好,白首躬耕学卧龙。
昨夜东风转化钧,眼前岁事又更新。王正肇纪庚寅月,天运重开丙子春。
气蔼一元生品物,嵩呼万寿祝君亲。小臣执笔陈歌颂,深愧才华不及人。
久客心常醉,高楼日渐低。黄河经海内,华岳镇关西。
去远千帆小,来迟独鸟迷。终年不得意,空觉负东溪。
日近烟饶还有意,东垣西掖几千株。牵仍别恨知难尽,夸衒春光恐更无。解引人情长婉约,巧随风势强盘纡。天应绣出繁华景,处处茸丝惹路衢。