香炉峰高天削出,湖面蒸云欲吞日。
列仙上凿炼丹台,高人下筑藏书室。
盘纡一道行者通,民居僧寺有无中。
斜阳影射樵斧白,疏星光杂渔灯红。
楼船风高殷箫鼓,去急不须人奋橹。
栖禽惊散苦无情,断林赖有苍烟补。
人间此景何处看,惨淡今从画中见。
小皴大染设色真,粉本徒令工作眩。
书画长留岁月过,怪来欧公悔无多。
南堂一赏到白发,快雨时晴纵啸歌。
渡头初唱采莲歌,南浦西风涨绿波。
正是晚凉新雨后,青山不似白云多。
鸟象雌鸡,自名鹧鸪。其志怀南,不思北徂。
李君知我善苦吟,图画示我开胸襟。芳春烂漫忽如扫,悄然动我三秋心。
阴森一树龙夭矫,尺寸行间千尺杳。千尺高柯立鸷鸟,笔洗秋空天色老。
霜翎如剑自无敌,集者欲飞飞者击。庭中花木雀倒窥,过眼一飞如箭激。
男儿意气敌万人,安能刺促老此身。
轩轩摩空翮,忽入堂楹内。四壁黯光晶,萧瑟若野外。
委形是何年,画师阿尔粺。苟非大匠手,笔力何超迈。
至今天风入,如闻解旋带。金眸左右动,辉练光碎。
亦知边秋至,毛骨痒生疥。燕雀声啾啾,惧其转晴快。
耸身欲著人,座客悄怀退。猛气莽峥嵘,飒与云霄会。
恭惟丹山鸟,大圣自仁爱。绵邈烟雾际,不乏枭獍辈。
何由厉霜飙,抟击清草昧。顾眄粉墨姿,陡觉雄心在。
敛翮难飞腾,中怀空抑忆。
半山苍霭销招提,托宿僧寮路欲迷。惟有晓钟遮不断,数声吹落小桥西。
风里征帆驴上人,前程路远又斜醺。不知有客红尘表,閒看青山起白云。
花下抛书枕石眠,起来閒漱竹间泉。纸窗石鼎灰犹煖,残烬时飘一缕烟。
屋尽梅花梦亦寒,徘徊犹自倚阑干。天涯老友云中至,驴背新诗树底看。
半世易过闲日少,两年忽别会时难。笑谈不尽风如剪,惆怅长天月又残。
西风洞庭波,落日苍梧野。挈兹瑶芳枝,将以遗行者。