闇闇积雨浸城皋,四望平畴白浪高。太息人材无董贾,可怜经济属萧曹。
山东璧马祠河伯,海上旌旗拥贼壕。燮理自知廊庙贵,腐儒忧国谩心劳。
日夕多鸟雀,桑麻亦扶疏。烟火四五家,依依久同居。
是时雨新足,野水明四渠。儿童呼黄犊,散漫来近墟。
老翁已辛苦,入夜归田庐。月出犹未眠,相与尽村沽。
今秋有租税,当春力犁锄。
陌上青裙跣送茶,篱根白发卧看家。
山禽不语檐阴转,一树轻风落柿花。
卧疴云林下,寂寂谁与君。
高风下木叶,泠泠晚窗虚。
忽思往代事,聊披案上书。
始得暂欣然,稍久叹以吁。
冲冠或愤激,反袂还欷嘘。
拊卷忽自叹,毋乃狂且迂。
此何豫尔事,况复千载余。
来今正绵绵,尔心复何如。
有怀不自展,乃挟冰炭俱。
因此得冲静,万念悉扫除。
岩花吹幽香,清酒堪满壶。
且复举一觞,冥然聊自娱。
细柳营基锁绿苔,万花新种小亭台。
芙蓉喜见江南客,故向西风一夜开。
持麾出莲幕,给饷趋辕门。师征抵深谷,漕转溯穷源。
滩危白石齿,山东洪涛奔。舟楫苦不前,简书日纷纭。
既虞军食乏,复恐民力烦。王事亦有终,黾勉服其勤。
奚必矢石间,而后树功勋。策名及振旅,足可沾殊恩。
振衣拂晓启松扃,月淡风轻酒顿醒。密竹含烟争滴翠,幽兰浥露远闻馨。
清怜高洁蝉嘶柳,閒羡优游鹿食苹。试枕碧流端洗耳,白云深处诵黄庭。
谢绝红尘万种非,杜门却扫下书帏。圣贤若许同仁杰,子弟从教诋窦威。
反复始知经旨远,沈潜愈觉道心微。自惭闻见多迂阔,何幸慈亲屡断机。
亲灌蔬畦慕汉阴,不辞抱瓮汲泉深。拟为元亮萧条处,岂有樊迟货殖心。
剔去荆榛俱绝蔓,栽培桃李已成林。兔葵燕麦元荒寂,刬地繁华直万金。
霜刀顿洗碧琅玕,半亩清阴透胆寒。为去残枝藏毒虺,端留密叶隐鸣鸾。
荒榛杂揉尤宜剔,直节坚刚岂忍残。拟倩萧郎挥妙笔,一时收拾画图看。