丹霄能有几层梯,懒更扬鞭耸翠蜺.偶凭危栏且南望,不劳高掌欲相携。
季冬忆淇上,落日归山樊。旧宅带流水,平田临古村。
雪中望来信,醉里开衡门。果得希代宝,缄之那可论。
郝侯高亢绝三畏,独事慈父如婴儿。缁衣不共马尘去,白云时有招隐诗。
长安万客争索米,寒饿那恤亲颜衰。亦或千钟五鼎养,乃翁汗颗滋锄犁。
人生口体累苦切,天情泪没殊孩提。忆昔逢君灌婴市,捧杖佩鲽颜色怡。
岂知终天恨孤露,默默有泪横我颐。膝间笑语博父喜,禄养不逮曾几时。
十年墓道土花碧,有梦直到袁山隈。九泉一滴常苦远,如君之福非易齐。
覆车坠舟看比比,仗剑蹑屩夫何为。何如朝餐饭藜藿,夜对榾柮谈忘疲。
君真得计我无语,门外万窍犹虎啼。何日青山画窗牗,与君共续归来辞。
落日萧萧起暮钟,祗园呼酒亦从容。时华已谢群情异,风景相将到处同。
百战谁能宽束带,平生自慰有孤忠。残宵坐对寒灯尽,远思悠悠在海东。
襟怀潇洒浴沂天,家学相传几百年。外物莫贪苍玉佩,真才肯贾蜡黄鞭。
不平未用鸣东野,懒读难为诮孝先。赖有濂溪衣钵在,满庭风月浩无边。
明月挂青天,遥遥如目前。故人游画阁,却望似云边。
水宿依渔父,歌声好采莲。采莲江上曲,今夕为君传。
直道时莫亲,起羞见谗口。舆人是非怪,西子言有咎。
诬善不足悲,失听一何丑。大来敢遐望,小往且虚受。
中夜囹圄深,初秋缧绁久。疏萤出暗草,朔风鸣衰柳。
河汉低在户,蟏蛸垂向牖。雁声远天末,凉气生霁后。
负户愁读书,剑光忿冲斗。哀哀害神理,恻恻伤慈母。
妻子垂涕泣,家僮日奔走。书词苦人吏,馈食劳交友。
寒服犹未成,繁霜渐将厚。吉凶问詹尹,倚伏信北叟。
鬼哭知己冤,鸟言诚所诱。诸公深惠爱,朝夕相左右。
束湿虽欲操,钩金庶无负。伤罗念摇翮,踠足思骧首。
瑾瑜颇匿瑕,邦国方含垢。眷言出深阱,永日常携手。
重九遥思杨执戟,菊花满地漫龙沙。欲作山中醉千日,不送蒲州酒一车。
秋至苦吟如促织,书成满纸似昏鸦。蜀江傥有南来鲤,莫寄卢仝七椀茶。
短短一棕榈,葱茜聊可悦。如何后岁寒,生气未衰歇。
脱身斤斧中,甘心形影拙。况叹风雨姿,拄策日已昳。
怪石通山骨,幽岩泻玉泉。扪萝深撷翠,烧烛细寻涓。
法雨垂如线,崖花笑欲然。云根浑不动,钟乳渺难骞。
古木千章集,金城百雉连。远冈迎剑戟,活水下郊埏。
六月疑无暑,诸峰别有天。客杯时泛白,僧定欲钩玄。
漏远孤钟应,声幽一鸟传。号林无定鹿,落树有惊蝉。
湘泽遥联楚,关河尽拱燕。我来访神秘,谢屐任轻便。
兴倚三春足,閒偷半日缘。日迟风荏苒,道夹柳连绵。
宓父携春菜,湖苏入绮筵。闾阎还揖让,桃李尽芳妍。
雅况须拚酒,公馀日弄弦。谷神如有待,兴溢谩濡笺。