髫龀分携几见春,它时有恃独常颦。
何期万里漂零后,忽报三巴信息真。
素发轻安膺晚福,远怀悲喜望征人。
王孙盛事今双美,及早归来奉紫宸。
乾坤忽震荡,土宇遂分裂。
杀气西北来,遗毒成僭窃。
议和其祸胎,割地亦覆辙。
傥从种将军,用武寨再劫。
不放匹马回,安得两宫说。
巍巍开国初,真宰创鸿业。
一统包八荒,受降临观阙。
并州稍稽命,骈头亟膏钺。
於今何势殊,天王狩明越。
诸镇本藩翰,楚破阖城血。
翠舆欲东巡,蹈海计愈切。
诏下散百司,恩许保妻妾。
瞻彼廉陛尊,孰与壮班列。
肉食知谋身,未省肯死节。
检校舆地图,宁复见施设。
三吴素轻浮,伤弓更心折。
四顾皆惊波,苍黄共呜咽。
维茲艰危秋,贫士转疏拙。
明年谷增贵,贤愚罔分别。
何处置我家,患在建午月。
故山盍早归,岂忧践霜雪。
作意海边来,初非事干谒。
责我卖屋金,流言尚为孽。
汪公德甚大,游说情激烈。
力救归装贫,一洗肝肺热。
如公趋急难,正似古豪侠。
行藏道甚明,亲养志先决。
去矣茅三间,无间衣百结。
他时期卜邻,此日尤惜别。
请以兄事公,尺书未宜缀。
柴门日落锁秋阴,白酒愁来只细斟。松下紫苔留虎迹,雨中苍桧作龙吟。
汉宫金狄空垂泣,秦地桃源不可寻。咫尺山中愁出入,何时江上足登临。
纨扇轻裁孤月,竹簟冷织双纹。呼取凉襟幽吹,拂开乱眼浮云。
门外溪行碧玉,林梢日堕黄金。好景莫愁吟尽,会看月出遥岑。
阴洞石床初扫,谁来共饭胡麻。鸟道新疏碧注,为君沉李浮瓜。
漾漾南涧水,来作曲池流。言寻参差岛,晓榜轻盈舟。
万绕不再止,千寻尽孤幽。藻涩讶人重,萍分指鱼游。
繁苗毯下垂,密箭翻回輈.曝鳖乱自坠,阴藤斜相钩。
卧蒋黑米吐,翻芰紫角稠。桥低竞俯偻,亭近闲夷犹。
目为逐胜朗,手因掇芳柔。渐喜游来极,忽疑归无由。
气状虽可览,纤微谅难搜。未听主人赏,徒爱清华秋。
独上西楼尽日闲,林烟演漾鸟蛮蛮。
谢家兄弟重城里,不得同看雨后山。
一从朱履步金台,蘖苦冰寒奉上台。峻节不由人学得,
远途终是自将来。风高渐展摩天翼,干耸方呈构厦材。
应笑樟亭旧同舍,九州无验满炉灰。
园陵今作寺,秋草向沙陀。事叹千年往,人怜两度过。
山川明霁雪,钟磬带烟萝。于此别知己,尊前意更多。