自从闽峤至延平,试问归涂第几程。
人向烟岚深处出,鸟依云树密边鸣。
润沾破屐春泥滑,寒入征衫晓雨晴。
多谢山家插杨柳,报侬今日是清明。
自在嬉游遍四方,不曾孤负独春光。
醉眠芳草衣裳冷,笑嚼名花齿颊香。
既是烟霞令久任,岂应风月断来章。
故人尚有閒情不,相伴湖边举一觞。
面皮如铁鬓如丝,依旧粗豪似向时。
嗜酒更拚三日醉,看花因费一春诗。
生前富贵谁能必,身后声名我不知。
且趁酴釄对醽醁,共来相与一伸眉。
清明千万家,处处是年华。榆柳芳辰火,梧桐今日花。祭祠结云绮,游陌拥香车。惆怅田郎去,原回烟树斜。
绿树江南啼子规,落花流水洗胭脂。
无情风雨朝朝恶,误却归来海燕迟。
薄薄轻云似雾尘,阴阴江气冷侵人。一庭芳草留连客,两树夭桃断送春。
槛外流莺仍语巧,梁间旅燕又巢新。东城饮伴西湖柳,寒食中间入梦频。
二年大河间,胸次汹馀浪。身与天根浮,泱漭随下上。
灵槎杳虚舟,颠倒泥底样。恍疑浑沌初,溟涬天水象。
扬鞭得西归,瞠目为一放。举首见太行,逸翠蜚万丈。
爽朗肝胆张,豁达气宇旷。真宰耸奇骨,顿觉天地壮。
兹山自佳色,何乃气彫丧。吾家在椒峣,老雾横莽苍。
松楸日樵采,山灵亦悽怆。何时鹤发翁,携我蹭叠嶂。
虽无锦绣裹,粗著文彩状。山河表里全,自古更霸王。
于今何索然,死石徒映向。在人不在山,先民语无妄。
行行重行行,落日两相忘。
寂寂经旬病卧家,起来都不记年华。
一声檐上惊秋晚,墙外初联卖菊花。
寒食春光正好夸,小筵应免负芳华。
清谈且喜交挥尘,赌酒何须要画蛇,
泼火雨余微绿润,落花风急乱红斜。
幕中有客应惆怅,今日全输太守家。
寒食春光正好誇,小筵应免负芳华。清谈且喜交挥麈,赌酒何须要画蛇。
泼火雨馀微绿润,落花风急乱红斜。幕中有客应惆怅,今日全输太守家。