风壤瞻唐本,山祠阅晋馀。水亭开帟幕,岩榭引簪裾。
地绿苔犹少,林黄柳尚疏。菱苕生皎镜,金碧照澄虚。
翰苑声何旧,宾筵醉止初。中州有辽雁,好为系边书。
置酒秋风里,凭阑野色中。溪山新月上,江海故人同。
纵浪情何极,留连燕未终。三鳣来上客,五马会群公。
积水输清气,微霞衒近空。将昏林尚白,及早稻先红。
极论追遐古,深情念困穷。尚观仪秩秩,未遂乐融融。
才著当朝杰,文誇命世雄。数君今日选,宜尔集南宫。
莫挽狂澜卫梓桑,每逢佳节引杯长。羡君有兴添新句,愧我无才老故乡。
何必登高循旧俗,空愁卧病过重阳。白衣送酒今难得,辜负蟹肥菊正黄。
绝顶望冥冥,悠悠屐齿停。麦连平野绿,天入远峰青。
古寺披云至,人声坐石听。良辰豁幽恨,携手话山亭。
老去慵仍甚,幽欢良自如。性将时共背,身与世俱疏。
水色含群动,秋容淡夕虚。惬心皆乐事,真作野人居。
衰落暗成病,如何不白头。百年长扰扰,万事祇悠悠。
耕凿资馀力,行藏独倚楼。却因虚淡极,忽觉此生浮。
气味闲中好,居疑与世分。
销愁何用酒,娱意莫如文。
穴暝云初上,山高日易曛。
近来心更静,清绝洗妖氛。
郑公负才名,流落四十年。
高视隘八荒,天寒坐无毡。
忘形赖司业,时与送酒钱。
嗟予樗栎材,臃肿世所捐。
云何附青云,拜赐追前贤。
开壶对青樽,内愧颜靦然。
公乎廊庙姿,直干上参天。
袨服群娃宫,不虞姑争妍。
陋儒气填臆,感慨聊自宣。
辱惠不知报,强歌成短篇。
积水不知际,孤舟缘断堤。新晴寒气薄,短日暮天低。
为客情犹昨,重来路已迷。区区何计了,长负旧林栖。
高台已倾池已平,隋家宫殿春草生。千年前事何足叹,淮南非复旧时城。