碧树天香带露,朱楼翠袖欹寒。夜深人醉碧阑干。
珑玲影,长是隔帘看。
又见庭前素魄,何堪镜里朱颜。十年一梦此身闲。
西窗悄,诗兴颇相关。
濛濛春雨暗重城,莽若山林云气生。驾过东朝沾羽盖,仗移前殿湿霓旌。
苍松密掩岩头鹤,翠柳深藏谷口莺。明日不愁花烂熳,新晴陌上有人行。
大帝闲吹破冻风,青云融液流长空。天人醉引玄酒注,倾香旋入花根土。湿尘轻舞唐唐春,神娥无迹莓苔新。老农私与牧童论,纷纷便是仓箱本。
绮陌夜来雨,春楼寒望迷。远容迎燕戏,乱响隔莺啼。有恨开兰室,无言对李蹊。花欹浑拂槛,柳重欲垂堤。灯檠昏鱼目,薰炉咽麝脐。别轻天北鹤,梦怯汝南鸡。入户侵罗幌,捎檐润绣题。新丰树已失,长信草初齐。乱蝶寒犹舞,惊乌暝不栖。庾郎盘马地,却怕有春泥。
宦情随推移,世事分限域。帝城冠盖会,千里或咫尺。
赏僚尽英贤,了事即馀日。念我契阔情,招邀见怀忆。
春事日光辉,湖山好颜色。徐行失前骑,可望不可即。
徜徉大堤上,徙倚长桥侧。游龙䀭生花,意极反寥阒。
山房启烟扉,僧话寄禅寂。同来妙人物,高论倾历历。
朋簪忽逢会,并辔随休适。将军万金园,花竹照燕席。
高情发清旷,绝巘疲危陟。俯视天壤间,锦绣蒙山泽。
太平岂无象,黔首何知德。须臾碧云暮,过羽杯行疾。
投林暝鸦还,隔浦灯火湿。呼车各零乱,红烛明青壁。
良辰尚多欢,整整三分一。后会傥相从,前言未应食。
旧事双柑斗酒,馀寒小簟轻衾。芳辰一笑已难寻。
吴蚕老,佣帐到而今。
城上朱幡卷雨,檐前碧树成阴。北窗散髻更斜簪。
青铜在,消尽昔年心。
断桥横落浅沙边,沙岸疏梅卧晓烟。
新雨涨溪三尺水,渔翁来觅渡船钱。
名动竹林惟阮籍,气吞湖海有元龙。相逢一醉思茗饮,细故不留云梦胸。
至宝惟人材,所宝非全璧。缅怀古圣贤,頫仰流汗赤。
龙媒日千里,远道如所适。一鸣万马瘖,见之皆辟易。
伯乐虽相知,不辨骊黄色。斯人去我久,千载犹旦夕。
伟哉东白翁,平生数亲炙。南望吹箫台,矫首空叹息。
何时一相见,斗酒浇胸臆。醉酒且勿言,中心期饱德。
自从闽峤至延平,试问归涂第几程。
人向烟岚深处出,鸟依云树密边鸣。
润沾破屐春泥滑,寒入征衫晓雨晴。
多谢山家插杨柳,报侬今日是清明。