已送山民归旧庐,子今复去我何如。
渐成老大难为别,早占清闲未是疏。
小雨半畦春种药,寒灯一盏夜修书。
有人来问陶贞白,说与华阳何处居。
寂寞古仙宫,松林常有风。
鹤毛兼叶下,井气与云同。
背日苔砖紫,多年粉壁红。
相传陶县令,曾住此山中。
旧梦重寻亦何伤,翻惊狭路化康庄。百年骨肉嗟零落,万里精魂岂渺茫。
照屋绿波犹缓缓,恐人斜日渐荒荒。谁能更待听邻笛,忍泪归来强一觞。
铁汉从来去就轻,当年乌府树风声。
福星临分人安乐,浊世如泥志洁清。
祠命忽传奸吏贺,归装绝少担夫惊。
退庵本惬家林兴,父老攀辕却有情。
竹树吹凉满槛前,南风收雨淡无烟。晴云一片看如雪,我欲呼来直上天。
杜鹃啼老万山红,天气于春便不同。
半壁蕉云收暑雨,一帘絮雪扑晴风。
燕巢子出雕梁暖,蚕茧蛾生翠箔空。
闲却香车无采处,欲随簑笠看田翁。
酷暑天,葵榴发,喷鼻香十里荷花。兰舟斜缆垂扬下,只宜辅枕簟(diàn)向凉亭披襟(jīn)散发。
兰舟:用木兰做的船。木兰树质坚硬耐腐蚀,宜于做船。簟:竹席。披襟散发:敞开衣襟,散开头发。
老去诗篇字字工,苍头长日送诗筒。夜来我亦惊诗梦,声落秋山寺里钟。
醉窗睡足碧纱凉,帘卷薰风燕子忙。满地落花惊晚吹,一溪流水带斜阳。
等閒岁月过难再,牢落功名拙自伤。青镜秪愁霜鬓改,光阴空老郭汾阳。
首夏犹清和。
芳草亦未歇。
水宿淹晨暮。
阴霞屡兴没。
周览倦瀛壖。
况乃陵穷发。
川后时安流。
天吴静不发。
扬帆采石华。
挂席拾海月。
溟涨无端倪。
虚舟有超越。
仲连轻齐组。
子牟眷魏阙。
矜名道不足。
适己物可忽。
请附任公言。
终然谢天伐。