得道凡百岁,烧丹惟一身。悠悠孤峰顶,日见三花春。白鹤翠微里,黄精幽涧滨。始知世上客,不及山中人。仙境若在梦,朝云如可亲。何由睹颜色,挥手谢风尘。
浦边梅叶看凋落,波上双禽去寂寥。吹管曲传花易失,
织文机学羽难飘。雪欺春早摧芳萼,隼励秋深拂翠翘。
繁艳彩毛无处所,尽成愁叹别谿桥。
秋山古寺东西远,竹院松门怅望同。幽鸟静时侵径月,
野烟消处满林风。塔分朱雁馀霞外,刹对金螭落照中。
官备散寮身却累,往来惭谢二莲宫。
青云覆嘉林,明月映珠津理绝有连气,况乃在人伦。
历落帅生姿,礼食先一旬。采撷极玄史,词赋落㻞璘。
我生弱冠余,良游非抚尘。子为膳部郎,予入南成均。
今上岁丙子,再见集庚辰。前后各倾展,言笑日温新。
家能造清酒,儿能娱父宾。昔是新相知,今为旧比邻。
上计边越来,醉我凤城春。笑谑不下楼,安知谁缙绅。
契阔四五年,流思月相巡。予满太常秩,子罴思江纶。
日夕梦我归,入门魂魄亲。交手无别言,但问瘦何因。
冠带即延酌,易我以山巾。尺寸了不殊,形影若可循。
世人言我汝,同心徒异身。今看巾帻交,益知头脑匀。
说梦未终竟,报我及城皞。岁寒冰雪中,松心竹有筠。
三叹此何时,灭没旁人嗔。眼观一堂内,梦见千里人。
见交等形隔,卧托乃疑神。素车尚前语,迷途犹见遵。
况我见为人,分明江海滨。立语卒不尽,且坐留饮醇。
易巾果所宜,梦与形骸真。盍簪此为契,弹冠安足陈。
玉质虽精更用礲,切磋磨琢趣无穷。
但於天理昭如视,何患私情众互攻。
明善诚身为要诀,博文约礼是深功。
从今日用培基处,敬道尤须彻始终。
丹颊无端生酒晕,朱唇那复吐脂香。饥餐饱嚼日百颗,倾尽蛮州金错囊。
特地照青铜,行行谒谢公。
山窗新入梦,池馆旧闻鸿。
岐路云边去,炎蒸雨后空。
郡斋如伴话,满座是清风。
门前众峰秀,屋后流泉鸣。山田晚穫美,鸟雀多欢声。
儿女满场圃,爱此冬日晴。朝舂留过客,因识主人情。
昔在齐威王,选人以治氓。惟彼阿大夫,籍络日有声。
唯此即墨宰,小人共谗倾。是非并颠倒,四境交侵兵。
安得召左右,阿党尽为烹?昔在楚庄王,三年不听政。
膝上置美女,饮酒不曾醒。有鸟止于阜,不蜚亦不鸣。
安得任伍举,一朝霸名成?昔在帝武丁,三年不出令。
恭默以思道,殷国未能宁。安得梦圣人,求之傅岩形?
万乘临雍拜素王,亲颁宝楮遍胶黉。自怜不与桥门外,隔岁来分邻女光。