曾忆相逢月台下,清谈犹自带烟霞。避喧却爱山中寺,访旧还寻海上槎。
石鼎烹茶分野水,纸窗剪烛看檐花。定知归去松萝路,犹向云间采药芽。
下瞰县崖老木稠,轻风毛发散凉秋。苍苔白石梦初觉,霁月疏云山欲流。
喜见石浑沦,忘言意独真。
还寻石桥约,一洗客京尘。
香篆丹炉静,诗篇彩笔新。
高霞不狐映,携手洞门春。
江清白鸟斜,荡桨罥蘋花。听唱菱歌晚,回塘月照沙。
弭节结徒侣,速征赴龙城。单于近突围,烽燧屡夜惊。
长弓挽满月,剑华霜雪明。远道百草殒,峭觉寒风生。
风寒欲砭肌,争奈裘袄轻。回首家不见,候雁空中鸣。
笳奏遝以哀,肃肃趣严程。寄语塞外胡,拥骑休横行。
少年胆气粗,好勇万人敌。仗剑出门去,三边正艰厄。
怒目时一呼,万骑皆辟易。杀人蓬麻轻,走马汗血滴。
丑虏何足清,天山坐宁谧。不有封侯相,徒负幽并客。
扶头鲁酒笑无为,点鬓吴霜悟有涯。三日园林集裙屐,五风芬郁照沦漪。
自非落落枚乘笔,对此汪汪叔度陂。千古新亭流恨永,危阑烟柳苦低垂。
五岭中间数仞亭,海云山月总关情。三千稷下诸姜客,十万胸中小范兵。
谈笑巳看功业就,指麾能使鬼神惊。先忧后乐平生志,须仗忠贞答圣明。
优优至道贵居宽,休把浮名着意看。
身在九宵牢着步,些儿下了上应难。
古岸萧萧闻去雁,平芜杳杳更斜晖。
空江极目望不尽,枫叶半红人未归。
幽景恣追寻,迟迟傍柳阴。
静思非世务,孤立是闲心。
村迥遥峰出,溪明返照侵。
片沙招野步,白鹭伴高吟。
积雨回塘涨,微晴叠翠深。
春鸠鸣古寺,烟草入平林。
迸笋行无定,飞花势不禁。
凝然客亭上,乡思独沉沉。