望君不见复何情,野草闲云处处生。
应向秦时武陵路,花间寂历一人行。
家家望秋月,不及秋山望。山中万境长寂寥,
夜夜孤明我山上。海人皆言生海东,山人自谓出山中。
忧虞欢乐皆占月,月本无心同不同。自从有月山不改,
古人望尽今人在。不知万世今夜时,孤月将□谁更待。
欲广分何教,心将江汉期。云招望寺处,月待溯杯时。
真侣谁伤别,降猿汝自悲。多应过庐阜,幽赏却来迟。
展开阅读全文
竺法暨华土,出传骨与书。金仙屹不动,坐使四海趋。
山川第一胜,尽为佛者居。葱葱灊之谷,蛟鸾互盘纡。
一为飞锡先,方士回云车。顾盼榛楚地,翚檐涌层虚。
英灵护泉脉,饮此白足徒。当年盖国众,莫挽碧眼胡。
传衣到三叶,此地滋焦枯。异气生杰阁,宸奎动天枢。
神龙尽倾向,宝此明月珠。三圣陟帝所,云章久宁渝。
馀沾及婆塞,岁复六七夫。堂中老沙门,古态几皇胥。
定知黄龙窟,不着点额鱼。门开两山峡,萃然七浮图。
沙步对石麓,溪流清且徐。危甍隐深樾,间见碧与朱。
朝来雨脚断,云气尚卷舒。悬知磴道滑,一水不复逾。
州家有造诣,上马及未晡。
有计自安业,秋风罢远吟。买山惟种竹,对客更弹琴。
烟起药厨晚,杵声松院深。闲眠得真性,惆怅旧时心。
甘罗昔作秦丞相,子政曾为汉辇郎。
千载更逢王侍读,当时还道有文章。
道在人间或可传,小还轻变已多年。
今来海上升高望,不到蓬莱不是仙。
奔走伤形役,艰难感物华。
澹烟笼远树,小雨湿寒沙。
唤客尊无酒,撩人菊有华。
弟兄书不至,过尽雁行斜。
忿欲丧躯真狂死,孝忠致命胜偷生。
此心一片阳刚德,莫遣纖毫暂不明。
柯翰由来元气同,要须壮岁似儿童。
君家友爱谁能比,一榻长如二月中。