湖上兴不极,复治东山具。执策入治平,繁霜湿衣屦。
山僧不好客,高卧阖庭户。清商动木末,静听不知处。
遥看上方胜,子夜发襟素。情长事乃违,咫尺不得据。
月落空归来,寒猿挂深树。
輶车入城府,不染市道尘。买山水部巷,石壁争嶙峋。
嘉果自四时,橘柚及枣榛。树木更茷骪,梅竹逾精神。
茆亭覆石上,风月为主宾。芸轩矮且陋,著书掩柴门。
褦襶非我朋,心知远见亲。神閒多暇日,棋局见本真。
虽居赤县会,每结青山云。鳞鳞十万家,刀锥忘夕昕。
兹山岂遥远,烟容自津津。四郊愿宁谧,永作草茅臣。
平生安老睡,此夜独何期。病枕风谁碍,疏棂叶放欺。
山留人愈静,月有句专奇。若许论更鼓,因知某亦知。
粉奁尘满砚池枯,且款清谈事酒壶。好客诸侯何处有,通财知己近时无。
芭蕉夜雪阑新兴,蛱蝶春风卷旧图。念我平生钓竿手,扁舟特为写江湖。
一宵展足便江湖,能去能容两不孤。天子教人知友道,先生立节为贪夫。
钓丝袅袅其风在,物色寥寥此貌无。附义怀仁言已尽,菜乎使者亦何愚。
正月桃源路,东风雪后时。布帆冲宿雾,桂棹拂流澌。
鸭绿添溪涨,鹅黄上柳枝。壮游秦少府,错赋武陵诗。
金莲山上高明所,燕坐居肰见八荒。虎斗龙争俱寞寞,鸢飞鱼跃自洋洋。
汉唐事往江山在,濂洛人游草木香。唤起平生尘土梦,松风为我洗肝肠。
谁识天边一井金。紫光侵。朝朝日日眼前临。没人寻。惟我静中知去处,自堪任。尽斤尽两入珠林。出高岑。
古寺深山里,高亭万木丛。
归云度疏牖,绣岭倚晴空。
涧草连阶绿,岩花照槛红。
纵非尘世外,无异画图中。
杨柳枝,春江曲,千缕万缕摇新绿。柔条不解系兰桡,相逐游丝向天北。
儿郎去未归,数遍江头树。忧心如摇旌,县县逐飞絮。
絮飞叶成阴,犹能庇本根。嗟彼远行子,胡为不思亲。
枝上灵禽噪晴昼,鹤发倚门屡搔首。綵衣南归拜堂下,持觞起舞歌杨柳。
母乐泄泄子乐融融,不比杨柳枝零落同秋蓬。母子欢乐情无终,呜呼母子欢乐情无终。