诸君并是风流客,殢酒微歌我不如。十载飘零浑一梦,百年问讯祗双鱼。
诗篇尚忆同趋省,组绶空怜共直庐。白发青袍吾独老,愧从扬子问潜虚。
秋风西北来,偃蹇坐茅屋。四壁无纤尘,当窗有书牍。
不问作者谁,启窗再三读。一读意已骇,三读见衷曲。
忆昔年少时,心志各有蓄。不意谬通籍,先君被薄禄。
朝夕望君起,如彼饥者谷。我已罢馆职,君方屧官禄。
味苦不可人,旋车亦何促。主上尧舜姿,旧章理当复。
平生稷契心,岂为世情覆。尚期谨药石,慰此百姓蹙。
予也素蹇劣,兹志每中熟。屡犯涵逊怀,几搆邪罔狱。
顾影苟不亏,于道果奚辱。山水性所嗜,喧恢岂吾欲。
屈指君归来,三年但忽倏。人生不满百,激励在初服。
可似山中人,忘机泛
适性即为乐,处安宁怨贫。客来遗我书,乃在泾水滨。
再拜读此书,道意何慇勤。昔为鸾与凤,今为参与辰。
相思千万端,缕缕难具陈。浮云蔽白日,游子殊苦辛。
道远行不易,戚恻伤我心。
庚申长安一见君,知君气盖千人军。正德八年定蜀贼,延绥健儿如虎奔。
此时天子方西顾,名公才将如云屯。君从制帅适经过,老眼拂拭知有人。
果然三月破绵汉,遂令巴蜀无风尘。向也王师亦尝奋,山东河北根株尽。
岂系将军纪律疏,由来战士骁腾靳。扫荡宁夸廖贼收,笑谈直羡终郎俊。
渭水秦山壮气回,金台恒岳益崔嵬。相逢意气还如昔,愧尔经邦济世才。
客向华山去,过宿长安坊。明日复延伫,大醉使君堂。
使君之父松鹤翁,银髯雪鬓来从容。见我更取大斗出,一饮已倾三百钟。
匆匆数语见胸次,四座通看独神异。此翁本是天上人,世间图画空相似。
徂徕之松千尺长,终日纷纷云气翔。南极老人跨鹤至,其下可许寻常当。
翁言明日是初度,满庭宾客如烟雾。使君自喜春日长,天际谁知有仙婺。
灵药闪烁堆玉盘,持以赠翁翁自看。一粒便可八千岁,几度笑观沧海乾。
我执翁手为翁语,世上如翁几人许。生儿不忝杜与房,举手争看乔共梓。
群仙今日上翁堂,何以赠之云锦章。綵衣先见二千石,使翁姓字千载香。
二年怀郡印,八度到柴扉。
曾未陪珠履,频烦友布衣。
水边孤鹤睡,天际片云归。
拜德知何日,烟霞恋翠微。
晓来乘兴步高冈,便就幽斋作醉乡。
邻寺楼台分两面,一家池馆得中央。
南坡嫩橘寒倾日,北牖疏筠小带霜。
更待怪松擎积雪,莫辞访戴举瑶觞。
昔在章圣朝,先君为名臣。
入陪儒林老,出拥使者轮。
忠漠与休烈,万世永不泯。
惜哉未大任,天意昌后人。
公生韫俊德,磊落幼绝伦。
深林有条梅,不柔自可珍。
外隅正以方,中府粹且仁。
沛然施之事,迅若般之斤。
自联金闺彦,颉颃三十春。
牙筹析经费,龙节绥远民。
朅来天畿东,威誉薄海垠。
群情无遁照,众理日益勤。
吏径皆敞辟,敝根悉锄耘。
惸惸旧鳏寡,今也皆不贫。
阖部数百城,膏泽一以均。
正月方再浃。是日为生申。
东人竞祝公,百福丛于身。
同宗复荷德,善祷久所陈。
况公方耆艾,百行郭明神。
俾公永且康,笔端扶化钧。
俾公炽而大,膝下林华绅。
近得举之躅,前望伯虎尘。
先阀期益显,蹇品庶可亲。
幽人作计筑幽居,傍水为亭手植芦。
何爱世间闲草木,只缘胸次有江湖。
道士当年九日山,侧身西望翠云间。
一枝乞倚纯阳洞,万仞崔嵬不可攀。