一叶秋风袅袅时,夜窗重读绮怀诗。文章憎命元知尔,金石同心更羡谁?
置我懵腾槐下国,寻伊绰约水之湄。忽然惊起失清景,却负佳期作后期。
携来胜侣此闲行,解意天公忽放晴。古镇长沟流月色,农家小院涌波声。
好鹅弄墨全无用,射箭投壶谢未能。早似山僧成坐忘,独辞杯勺愧难胜。
径逗山堂静,庭间花木深。双流迟岁月,孤阁此登临。
夜雨疏蕉绿,秋云结柳阴。漫谈千古上,应笑二毛侵。
茆堂客去山逾静,花径云开水自流。昌歜石边灵节长,伏苓松下暗丝浮。
仙人时见骑黄鹤,野老长眠傍白鸥。懒向参同问玄圃,应知閒处即丹丘。
片帆西溯大江流,五月南风过岳州。吴楚寻常多巨浸,东南形胜有斯楼。
百年共老人间世,一代谁先天下忧。顾我登高尚能赋,不堪重起望乡愁。
转棹收缗日未西,短篷斜阁断沙低。
卖鱼买酒归来晚,风飐芦花雪满溪。
舍南水落沙成堑,北笋山高鸟自鸣。幸有樽罍供晚酌,不愁风雨阻春晴。
吴刚运斧惟修月,轮扁挥斤妙斲轮。好句何须劳斧凿,无痕无迹自天真。
朝见北山青,暮见北山紫。
顽然土与石,此色何处起。
无情草木含清辉。朝露夕阳助明媚。
四时烟雨姿熊异,天机滚滚何曾已。
人见山上有青天,谁知天有青山裹。
欲问巨灵知不知,孤鸢飞处白云起。
华馆相望接使星,长淮南北已休兵。
便须买酒催行乐,更觅何时是太平。