南国宴佳宾,交情老倍亲。月惭红烛泪,花笑白头人。
宝瑟常馀怨,琼枝不让春。更闻歌子夜,桃李艳妆新。
照水枝含浅绿,凝霜穗散轻红。汀沙风急雨濛濛。
香含千古,澹暮烟中。
黯澹还依杨柳,凄凉为惜芙蓉。半红半白媚秋容。
晚来堪画处,傍渔翁。
老来慵把种花锄,片紫纤红一任无。不忍今春孤负雨,自收檐水浸菖蒲。
落日吹箫管,清池发棹歌。船争先后渡,岸激去来波。
水叶藏鱼鸟,林花间绮罗。踟蹰仙女处,犹似望天河。
早承飞檄觐宸旒,又拜麟符镇广州。清气远临蛮草地,文星光动海山楼。
一鞭行马离京国,万姓知名迓郡侯。练带花屏山水郡,几多恩泽为君留。
龙冈眠半月,石岭出朝霞。远水分还合,环山正复斜。
榔椰森远近,鸡犬接田家。乐土儿吹笛,村庄兴正赊。
去矣归日摈空谷,带月荷锄忙种粟。荔阴宛宛牛力牷,春雨濛濛土膏沃。
芒鞋箬笠为谁忙,芳畦一一抽新绿。阴连苍翠建江滨,也向蓝田种美玉。
君于世藉本通儒,十五年前荐贤书。相如献赋拟金马,曼倩待诏入公车。
谁谓璠溪还未遇,出匣干将长淬砺。清宵课子惯然藜,晓日呼童多树艺。
陇上秋来遍地黄,沐雨栉风何太忙。苏君谩道无负郭,孔明始信有南阳。
古来王业重衣食,有田阳羡岂易得。尔时乘屋急桑麻,异日临轩陈稼穑。
我亦张堪是后身,平生意气落风尘。柴桑寄傲惟山海,锦里全收祇葛巾。
九日风高云出岫,江花江草簇如绣。一登一眺也含情,千壑千峰争献秀。
世谊悠悠独向君,看星按剑讵堪论。忘形苦思须双局,击鼓催花共一尊。
百斛丁宁已贯朽,会看东荣须造酒。馈我从事有青州,莫作先生一乌有。
深居苦雨花吹歇,雨雾迷茫春欲别。天寒日薄对酒杯,匆匆又过清明节。
秋生临水殿,月过望仙台。歌吹无聊赖,愁吟夜起来。
,慨然感兴,以此写之梅萼香融霁雪,檐牙暖溜悬冰。出林幽鸟动春声。元宵近,愁里梦还惊。村巷依然素月,寒窗只是青灯。难寻遗老问承平。南朝事,千古独伤