桃花春水木兰桡,金羁翠盖聚河桥。陇西上计应行去,城南美人啼著曙。
时危家如寄,生离恨终天。
称家毕婚姻,岂必齐宋贤。
白首未可期,乐此桃李年。
畸人感雉飞,七载操断弦。
三年扬州梦,化作空中烟。
大义古有制,私情岂云牵。
命也我所安,抚事增怅然。
为臣惟命敢辞难,脱遇艰难亦自安。试看子卿持节处,雪花如席不知寒。
万仞昆崙顶上头,颓然委□下林丘。九随地势曲千里,一返天源经百州。
积石西边才北转,太行南下已东流。□匀一线穿沧海,直接银河浸斗牛。
江南江北纸钱飞,处处人家拜冢时。
杜宇不禁寒食雨,五更啼血上花枝。
景公昔繁刑,市中有鬻踊。为感晏子言,汤网三面纵。
治典有重轻,所贵因时用。谲谏果何补,期会适巧中。
吾友小豪子,援溺怀隐痛。系铃期解铃,铃解反吾颂。
雨露本天功,贪天虑惑众。对此纪念物,聊借碧纱幪。
持置香案前,晨夕伴清供。
西施本是臣里女,我与西湖久睽阻。半生长作越流人,想见澹妆浓抹妩。
狗儿年冬勇探陟,始踏冷泉泉畔路。张家祠楼十日留,看尽重湖雪月雨。
当时奢愿游五岳,踏破芒鞋返胥宇。稽留山下挂瓢人,许我烂柯偕赌墅。
岂知乾坤一反覆,孰两东门遽如许。有眼忍见林希碑,有足谁蹠相柳土。
年年谷雨荐新茶,空说石泉槐火煮。陈无已自山中来,贻我龙泓白牛乳。
山里依然竹笕清,世上谁知蓼虫苦。松垆匏尊聊一举,藜藿肠鸣甘尔汝。
老夫啽呓故难醒,五碗通灵空计数。樊侯示我列仙诗,我自幽篁山鬼处。
傥骑赤豹从文狸,梦见冬青不凋树。
霜华月皎更将尽,闺中少妇芳心静。乌啼一声到耳边,愁肠搅乱不成眠。
得道凡百岁,烧丹惟一身。悠悠孤峰顶,日见三花春。白鹤翠微里,黄精幽涧滨。始知世上客,不及山中人。仙境若在梦,朝云如可亲。何由睹颜色,挥手谢风尘。
浦边梅叶看凋落,波上双禽去寂寥。吹管曲传花易失,
织文机学羽难飘。雪欺春早摧芳萼,隼励秋深拂翠翘。
繁艳彩毛无处所,尽成愁叹别谿桥。