千首诗兼百首文,宗韩之子拾遗孙。吾乡此道嗟几绝,先世馀风喜仅存。
三变声名徒自惜,平生襟抱向谁论。相知惟有贫相见,拨置穷愁付酒樽。
蛹黑春如翳,寒崖举族悬。扑香粘絮落,采汗近僧禅。
聚暗移花幄,分喧割蜜烟。闲房无处著,应架井泉边。
五十莱衣宦海荣,每将忠谠报平生。
暂分竹去宽宵旰,又赐环归近圣明。
人物渺然须引类,东南竭矣愿休兵。
功名自重囊中物,感悟从来看积诚。
正怜佳月夜深坐,池上暖回燕雁声。
犹有渔舟系江岸,故人归尽独何情。
鳞鳞别浦起微波,泛泛轻舟桃叶歌。斜雪北风何处宿,江南一路酒旗多。
山行心迹已双清,骤见清溪眼为明。
鬼谷洞前符竹在,观音岩下魶鱼行。
宗师宴坐空余石,龙女分流不作声。
人影交横到林薄,绿烟深处一猿惊。
涟上非所趣,偶为世务牵。经时驻归棹,日夕对平川。
莫论行子愁,且得主人贤。亭上酒初熟,厨中鱼每鲜。
自说宦游来,因之居住偏。煮盐沧海曲,种稻长淮边。
四时常晏如,百口无饥年。菱芋藩篱下,渔樵耳目前。
异县少朋从,我行复迍邅。向不逢此君,孤舟已言旋。
明日又分首,风涛还眇然。
春风吹破万条青,一气陶钧未杳冥。独喜垆前饶翠色,不因秋露怕飘零。
细雨花阴重,轻烟草色匀。惊禽长避客,娇燕却依人。
弦管红楼酒,跧蹄紫陌尘。东风竞游赏,因想杏园春。
钟罢月已上,僧扉向月开。天际微云净,风前晚汐来。
扫石对趺坐,灭烛临高台。好添筇笠影,相伴夜窗梅。