何颙青山碧苕上,庾俭绿水红莲中。风景与人殊自称,公馀携客许谁同。
题诗醉归带夕鸟,篆字小作蟠秋虹。他时自是冰雪掾,致身未愧水晶宫。
竹里悬车十载间,萧然光禄在东山。酒船爱客金鱼换,经笥传家玉笋班。
半岭烟霞闻凤啸,三朝火藻近龙颜。未论卿月临宵迥,沧海清辉岂易攀。
结茅山顶得超然,莫也超然在外边。
要识老夫行乐处,鸢飞鱼跃总吾天。
汴上相从又几星,尚淹符竹守临泾。
不须怪我头添白,且喜逢君眼暂青。
旧任再游空寂寞,同年屈数半凋零。
何当展尽平边策,图使秦民得敉宁。
公馀乘兴出,时向北山游。翠雨环檐响,清音满座浮。
佛香晴殿冷,僧榻午窗幽。试弄桓伊笛,凉风碧树秋。
一自梁园失意回,无人知有掞天才。
汉宫不锁陈皇后,谁肯量金买赋来。
良朋投合真有时,十载闻名不相知。偶尔相逢杨子宅,剧谈浪谑忘还期。
晚合犹胜不相遇,倾肠倒腹忘新故。只道长同蓟北游,何意便向江南去。
君家别业冠江南,枕上青山滴翠岚。密竹繁花迷鸟径,交疏垒榥到鱼潭。
日高酒醒良宾集,翩翩手搦生花笔。险韵押传诗客和,新腔填付歌儿习。
锡泉酒美海螯肥,玉盏金盘列绣帏。颠狂肯问乌巾落,奋掷从教麈尾稀。
朝朝暮暮停车马,娇歌急管催三雅。杯放香泉月并流,曲度南楼云在下。
人生朝露复何疑,君归行乐正及时。醉月醉花从所好,听丝听肉讵言疲。
自歌自吟还自寿,身前之名身后酒。才绝画绝智亦绝,君家名士谁堪偶。
江南乐事难具陈,管领金谷须高人。曹霸丹青何足贵,终日坎壈缠其身。
自叹元非搏击才,海南归棹趁风回。一杯汤饼逢今日,独有河神献寿来。
重城萧寺虽留滞,野鹤由来性本闲。
寒磬终宵鸣竹院,虚窗尽日对秋山。
旋移怪石资吟赏,应有孤云共往还。
自笑红尘成底事,幽期长是负松间。
栖栖惯听鼓鱼声,心印相传第几灯。
江有白鸥閒似我,地惟苍藓懒於僧。
吟难用世皆东野,穷亦忧时祗少陵。
多谢故人相厚意,一笺当暑敌凝冰。