山寺濒江俯江岸,游人今古纷无算。我是朝辞濛
巴陵县前春水生,古墙苔色鹧鸪声。主人锦盖团空翠,携我岳阳楼上行。
楼上古像巾衣净,纯阳真人眠未醒。曾闻三醉作飞仙,颇恨不经微考證。
明明孔道侔天日,敢将伎俩淆心性。设有虚空铁笛声,正宜掩耳防吾听。
主人好怀靡休歇,清酤白粲杯盘洁。一眺平湖万里宽,澧兰薄暮吹香切。
缘思帝子下青冥,逍遥极浦聊弭节。树轮茷骫山气黑,荪壁椒堂愁菀结。
举觞欲酹惧非诚,愿遗我佩捐余玦。佩玦琮琤路杳茫,深烟密竹乱苍黄。
歌钟未撤忧思积,凭楼一啸楚天碧。
夔州城高楼崔嵬,浮空绕槛云徘徊。
百川东会大江出,群山中断三峡开。
关塞最与荆楚近,舟帆远自吴越来。
雄心乘险争割据,功业俯仰归尘埃。
春晚午景迟,气暄困妍姿。
乘酣意纵放,霞裾半纷披。
晨起露风清,肃肃争自持。
相对默无语,含羞畏人知。
丰碑遥见炳奎题,尚忆先朝宠日殚。
世有国人供洒扫,每勤词客驻轮蹄。
九河水壮龙狐出,十二城荒向鹤栖。
下马一为郯子问,中原云鸟正凄迷。
日转梧桐影密,月明杨柳阴疏。经阁磬声
身无累则佚,心无营故乐。
舍外而取内,此味初不薄。
使君蚤闻道,观妙契独觉。
不即仍不离,无止亦无作。
庵如大圆镜,万象含虚廓。
檐空看云归,窗静闻雨落。
惟良二千石,分忧得此托。
蕴真惬所寓,俯仰成今昨。
一叶秋风袅袅时,夜窗重读绮怀诗。文章憎命元知尔,金石同心更羡谁?
置我懵腾槐下国,寻伊绰约水之湄。忽然惊起失清景,却负佳期作后期。
携来胜侣此闲行,解意天公忽放晴。古镇长沟流月色,农家小院涌波声。
好鹅弄墨全无用,射箭投壶谢未能。早似山僧成坐忘,独辞杯勺愧难胜。
径逗山堂静,庭间花木深。双流迟岁月,孤阁此登临。
夜雨疏蕉绿,秋云结柳阴。漫谈千古上,应笑二毛侵。