酒帘花市旷径过,幽事宁如老去何。山近尉城春草绿,井连萧寺夕阳多。
国香空谷邀琴写,家食衡门带索歌。疏雨自沾苔径曲,几人鸠杖破烟萝。
恒山西望隔年馀,何处山椒问起居。一曲紫箫还院落,半庭红叶忆衣襦。
尘缄诗壁萤空度,云满寒塘鹤正癯。莫向藜床谈旧事,秋风秋雨自街衢。
井桐浙沥垂寒露,绮窗夜夜疏萤度。无言欹枕望明河,河畔繁星不知数。
永巷迢迢御水深,羊车消息空沈沈。蓦闻长乐歌钟发,满榻秋风独拥衾。
孤松宛似苍虬伏,岳色参差别馆傍。喜见金汤开汉上,还将畚锸卜滦阳。
群峰北拥王庭远,一水东涵帝泽长。潦倒却忘身似寄,十年相对滞冰霜。
少年结侠如君少,况复神楼旧业奇。松菊满庭归正好,春鸿回首慰相思。
风蓬蓬,雨窣窣,
客子中夜寒侵骨。青灯也解照孤愁,
归梦不到涪江侧。晚来天气犹未佳,
万里湿云遮日华。僧房僻寂无来辙,
踏遍长廊占晚霞。闻道比邻酒初熟,
能来浇我空洞腹。为君痛饮不苦辞,
世路纷纷蛮与触。
闷把阑干猛拍。一向翠奁尘积。孤鸾那得影儿双,怕见菱花碧。
梅浅月朦胧,鬓亸云狼藉。愁容自己也难看,敢望他怜惜。
可种梅花便可居,此身安处即吾庐。
胸中丘壑无今古,笔底烟霞自卷舒。
着脚且坚君子操,知心自有圣人书。
吾侪幸是苕川客,只好溪头学钓鱼。
团扇且弃置,夕气凉转添。
流萤点鱼钥,陨叶近虾帘。
罗衣旧恩赐,不令珠泪沾。
花边记得相逢处,依旧夕阳斜。空怜一段,青山流水,剩却嗟呀。
恍然人在,湘裙拂柳,宫袖飞花。别离天远,寒烟红树,暮雨朝霞。