蜀江西来春水平,洲渚萦回春日明。江头女儿唱歌去,风送杨花迷远情。
诗酒无穷乐,功名陌上尘。
息心长寿药,瞑目后生身。
白日一回梦,青山万古春。
不知天地里,谁是悟空人。
坐对冲风起九河,沈沈清夜发高歌。神仙自觉拖肠少,富贵真从舐痔多。
肯信任黎同患难,相逢赵李罢经过。荒江剩有三间屋,岁晚归期负薜萝。
醯鸡瓮藏眼,鼹鼠河满腹。
啄木头铿敲,蜗牛角出缩。
君不见浩浩无边春,出门面面皆交亲。
未到地灵地,安知人杰人。
卢谿郡南夜泊舟,夜闻两岸羌戎讴,其时月黑猿啾啾。
微雨沾衣令人愁,有一迁客登高楼,不言不寐弹箜篌。
弹作蓟门桑叶秋,风沙飒飒青冢头,将军铁骢汗血流。
深入匈奴战未休,黄旗一点兵马收,乱杀胡人积如丘。
疮病驱来配边州,仍披漠北羔羊裘,颜色饥枯掩面羞。
眼眶泪滴深两眸,思还本乡食牦牛,欲语不得指咽喉。
或有强壮能咿嚘,意说被他边将雠,五世属藩汉主留。
碧毛毡帐河曲游,橐驼五万部落稠,敕赐飞凤金兜鍪。
为君百战如过筹,静扫阴山无鸟投,家藏铁券特承优。
黄金千斤不称求,九族分离作楚囚,深溪寂寞弦苦幽。
草木悲感声飕飗,仆本东山为国忧,明光殿前论九畴。
簏读兵书尽冥搜,为君掌上施权谋,洞晓山川无与俦。
紫宸诏发远怀柔,摇笔飞霜如夺钩,鬼神不得知其由。
怜爱苍生比蚍蜉,朔河屯兵须渐抽,尽遣降来拜御沟。
便令海内休戈矛,何用班超定远侯,史臣书之得已不。
武帝横汾继大风,凤衔丹诏出关中。神羊高固能升铎,金马杨庄解荐雄。
苜蓿未移沙苑雪,葡萄终引馺娑宫。十年留滞周南客,梦入长杨看射熊。
春阴晴复阴,因物悟浮生。
杜宇乡心重,杨花世事轻。
知非蘧伯玉,觉是晋渊明。
此意谁人会,骑牛访偶耕。
初啼山鸟篆香斜,荏苒明时玩岁华。三日雨深春在水,一林烟湿暖生花。
寻盟旧卷钩帘展,开禁新醅隔竹赊。却忆去年归渐近,半篷残雪上寒沙。
人间百事述,渐老复何依?浊酒尘缘熟,蒲团戒力微。
雕虫技总懒,辨马学全非。更想人天乞,前身百衲衣。
往事今如此,前途巳可知。但求身健在,屡遇岁丰期。
自分为人拙,谁来问我痴。朝回高枕卧,梦见孝文时。