中原千里志,西湖四尺坟。
长城忍自坏,神器凭谁分。
流血应为碧,涅背谩成文。
覆巢无全卵,谗锋射元勋。
英魄孰相友,涛江有伍君。
六宫禾黍千年恨,一片江山万古情。
明月不关兴废事,夜深还照石头城。
入关不守旧山河,汉用张良作网罗。垓下不知兵已合,夜深方讶楚人多。
长川几处树青青,孤驿危楼对翠屏。
一自上皇惆怅后,至今来往马蹄腥。
西塞山前水似蓝,乱云如絮满澄潭。孤峰渐映湓城北,
片月斜生梦泽南。爨动晓烟烹紫蕨,露和香蒂摘黄柑。
他年却棹扁舟去,终傍芦花结一庵。
旌旗不整奈君何,南去人稀北去多。
尘土已残香粉艳,荔枝犹到马嵬坡。
广武原西北,华夷此浩然。地盘山入海,河绕国连天。
远树千门邑,高樯万里船。乡心日云暮,犹在楚城边。
忆昔岁丙寅,束书从吾翁。驱车服岭南,弭节湟江东。
湟江地僻左,穷年少过从。邂逅倾盖友,一笑蛮烟空。
秋水泛孤艇,春郊支短筇。琴书适有馀,酬唱写不供。
岂惟吾曹欢,固足愉亲容。日月遽如许,于今再星终。
中间亦会面,别去复转蓬。归来洞庭野,乃此相迎逢。
回首叹风树,欲语悲填胸。爱君坚忍姿,凛凛霜后松。
徐公真有常,意味与曩同。而我学不进,长大加愚蠢。
幸蒙故人惠,苦语相磨砻。梅霖涨宿潦,行李何匆匆。
自云洞庭乐,远胜千户封。将儿更抱孙,綵衣映谖丛。
搜奇萃图刻,考古罗彝钟。知君颇挟此,讵信诗能穷。
同里有佳人,抱独环堵中。未妨閒暇日,更共讨论功。
它时有新得,为寄冥飞鸿。
白纶巾下发如丝,静倚枫根坐钓矶。中妇桑村挑叶去,
小儿沙市买蓑归。雨来莼菜流船滑,春后鲈鱼坠钓肥。
西塞山前终日客,隔波相羡尽依依。
响屐廊中金玉步,采苹山上绮罗身。
不知水葬今何处,溪月弯弯欲效颦。