万壑风声漱玉泉,长亭尊酒醉离筵。东归父老如相问,春早江头一钓船。
娇朱浅浅透冰光,瘦倚疏篁半出墙。雅有风情胜桃杏,巧含春思避冰霜。
融明醉脸笼轻晕,敛掩仙裙蹙嫩黄。日暮风英堕行袂,依稀如著领巾香。
银蟾呵春墨花碧,香落江南浓欲滴。孤山招得老逋魂,白鹤归来楚云黑。
王孙岁晚客京华,衣上缁尘深一尺。小姬未嫁怨东风,夜夜高楼吹铁笛。
羁孤人影依庭砌。寒到耳,边声碎。汉关秦塞路漫漫,问汝离群何地。
哀鸣谁诉,寒栖谁管,明月潮千里。
江皋木脱枫林醉。拆翼处,都沾泪。西池鸳梦让梁温,独饱江湖风味。
鲤鱼波恶,鹰鹯尘涨,又怎生逃避。
空城哑哑啼饥乌,夕照明灭残垒孤。安阳旧事记仿佛,驱马来过心踌躇。
卿子冠军非丈夫,策人何智身何愚。一朝拜将握兵柄,四十六日留中途。
猛虎贪狼尽劲旅,下令欲杀胡为乎?秦强赵弱俨指掌,赵灭安见秦可图。
如何筹划不及此,饮酒高会方欢娱。军中士卒食半粟,天寒冻饿无完肤。
重瞳旁耽叱咤起,快论侃侃良非诬。帐中晨起忽见杀,诸将谁敢相枝梧。
吁嗟兵卫等儿戏,即此已可知其余。当时渡河壁钜鹿,未必不被章邯屠。
矫杀固然有定罪,自取僇辱非人诛。我闻用兵贵神速,或骄或慢皆可虞。
高谈毕竟成空虚,游魂寂寞依荒芜。坐而运策不如义,此语千载资胡卢。
相梦如相见,相思去后频。旧时行处断,华发别来新。
浪动三湘月,烟藏五岭春。又无归北客,书札寄何人。
铭旌归故里,猿鸟亦凄然。已葬桐江月,空回建水船。
客传为郡日,僧说读书年。恐有吟魂在,深山古木边。
十年澒洞家何在,万里清明客未归。
雨僽风僝花乱落,泥融水暖燕交飞。
烟生榆柳推迁速,云锁松楸拜扫违。
旅雁尽回音信断,侧身长望泪频挥。
十年沧海上,辛苦赞戎机。帷幄筹虽在,辕门事已非。
黄金从百鍊,白璧竟全归。生死俱无憾,千秋仰德辉。
姑射仙人鍊玉砂,丹光晴贯洞中霞。无端半夜东风起,吹作江南第一花。