陈本太姬封,卒以夏姬乱。君臣同宣淫,父子并遘患。
直谏泄冶死,诈忠巫臣窜。郢兵讨少西,昊墟且为县。
呜呼女戎祸,陈祚仅如线。馀波及羊舌,伯石实首难。
我行径株林,怀古一兴叹。流波似当时,惟有城东涣。
小舟眠不得,起坐待潮生。露浅壶觞尽,江澄巾屦清。
沿沙馀鸟迹,隔水递钟声。悄似金山夜,相看月正明。
故人相约碧溪行,风雨何期别恨生。远树白波孤棹没,空林黄叶宿寒轻。
谢公独得东山趣,郑子应惭谷口耕。安得手杯同潦倒,远寻瑶草到蓬瀛。
鸟声四合阴扶疏,江湖散人拜赐初。
此君之子才堕地,一一文采如於菟。
相看又作故时面,乃是秋风箧中扇。
寸阴尺璧定何如,付与尔曹分贵贱。
青出于蓝青愈青,小年场屋便驰声。未饶徐淑早求举,却笑陆机迟得名。
嗟我再衰空眊氉,喜君初筮已峥嵘。此行占取鳌头稳,平地烟霄属后生。
雁门春草碧,且复过滹沱。为念离群友,三年愁绪多。
鲁酒千钟意不快,龟山蔽目齐都隘。却来赵国访廉颇,还到关中寻郭解。
陈君心事望诸俦,吾友高才冠雍州。玉轴香浮铃阁晓,彩毫光照射堂秋。
人来楚客三闾后,赋似梁园枚马游。句注山边馀旧垒,五原关下临河水。
青冢哀笳出汉宫,白登奇计还天子。穷愁那得一篇书,幸有心期托后车。
又逐天风归大海,好凭春水寄双鱼。
九曲溪头旧结邻,莺花遥度石桥春。孤槎有客时通汉,深谷无人更问秦。
远托江湖忧永夜,虚生贫贱愧同辰。青芝白石聊堪煮,懒向长沮一问津。
邂逅都城接下风,官居总在日华东。门瞻曲角趋朝近,路转高头出局同。
今日绣衣新使者,晚涂霜鬓旧邻翁。一杯无复当时乐,赤县黄图泪眼中。
于门为国产英贤,淮海锺灵五百年。
松竹千寻森气节,江湖万顷渺情田。
白头未握封侯印,皂盖犹分刺史天。
俗变农桑皆犊佩,家传恺悌只蒲鞭。
敛容不动吏曹畏,清坐无言上意宣。
田野欢声丰岁里,西山爽气寿杯前。
篱边陶菊千苞折,阶下尧蓂一叶鲜。
香火祝公三入后,却来平地作飞仙。
元来老子曾垂教。挫锐和光为妙。因甚不听他,强要争工巧。只为忒惺惺,惹尽闲烦恼。
你但莫、多愁早老。你但且、不分不晓。第一随风便倒拖,第二君言亦大好。管取没人嫌,便总道、先生俏。