灵寿扶来似孔光,感时怀旧一悲凉。
蟾枝不独同攀桂,鸡舌还应共赐香。
(亦同为郎。
)等是浮休无得丧,粗分忧乐有闲忙。
年来世事如波浪,郁郁谁知柏在冈。
屡把铅刀齿步光,更遭华衮照厖凉。
苏门山上莫长啸,薝葡林中无别香。
烛烬已残中夜刻,槐花还似昔年忙。
背城借一吾何敢,慎莫樽前替戾冈。
乘槎远引神仙客,万里清风上海涛。
回首不知沙界小,飘衣犹觉色尘高。
须弥有顶低垂日,兜率无根下戴鳌。
释梵茫然齐劫火,飞云不觉醉陶陶。
朝阳照水红光开,玉涛银浪相徘徊。
山分宿雾尽宽远,云驾高风驰送来。
升霞影色欹残火,及物气焰明纤埃。
可怜极大不知已,浮生野马悠悠哉。
道人晓出南屏山,来试点茶三昧手。忽惊午盏兔毛斑,打作春瓮鹅儿酒。
天台乳花世不见,玉川风腋今安有。先生有意续《茶经》,会使老谦名不朽。
叩槛出鱼鳖,诗成一笑粲。
新月如佳人,出海初弄色。
娟娟到湖上,潋潋摇空碧。
夜凉人未寝,山静闻响屐。
骚人故多感,悲秋更憀忄栗。
君胡不相就,朱墨纷黝赤。
我行得所嗜,十日忘家宅。
但恨无友生,诗病莫诃诘。
君来试吟咏,定作鹤头侧。
改罢心愈疑,满纸蛟蛇黑。
溪山雪月两佳哉,宾主谈锋夜转雷。
犹言不见戴安道,为问适従何处来。
昔日双鸦照浅眉,如今婀娜绿云垂。
蓬莱老守明朝去,肠断帘间綷縩时。
南行渡关山,沙水清练练。
行人已愁绝,日暮集微霰。
殷勤小梅花,仿佛吴姬面。
暗香随我去,回首惊千片。
至今开画图,老眼凄欲泫。
幽怀不可写,归梦君家倩。
自过鬼门关外天,命同人鮓瓮头船。
北人堕泪南人笑,青嶂无梯闻杜鹃。
东风嫋嫋泛崇光,香雾空蒙月转廊。
只恐夜深花睡去,故烧高烛照红妆。