独上谯楼日一廻,春风桃李满城开。
狂夫欲语无人听,呼取闲云共酒杯。
门外芙蓉未肯花,西风弥月露多华。
我来为客如相约,细沼同时十一葩。
泸水断嚣氛,妖巢已自焚。汉江无敌国,蛮物在回军。
越巂通游国,苴哶闭聚蚊。空馀罗凤曲,哀思满边云。
废苑荒阶伴绿苔,恩疏长信恨难开。姑苏麋鹿食思食,
楚泽王孙来不来。色嫩似将蓝汁染,叶齐如把剪刀裁。
燕昭没后多卿士,千载流芳郭隗台。
楚州五邑口百万,扰静尽系太守公。政由吏人民乃扰,政由太守民气通。
安土乐生善民欲,恶民惟欲与吏同。太守无能不戢吏,精力不给吏乃庸。
两狱百间塞有罪,有耳未闻一日空。晋昌唐公名世后,清风素节为时宗。
五更三点运精思,众人安寝吏计穷。百姓小妄赦不罪,庶几小屈能自致。
五邑来者初亦汇,久而官悚吏皆畏,虽欲呼之亦不至。
乃知狱空空有理,百万无冤无枉吏。来者迎刃无留滞,赦来两狱久无事。
太守政声既如此,廉车旁午目所备。胡不剡章上天子,追风早来促公起,去入省闱或使指。
吏皆欲去民欲留,我祝公去岂同吏,长坂大车程万里。
往事分明似梦中,敝衣破帽立西风。
河流不为愁人计,势逐长江日夜东。
秋入郊墟早,霜高宇宙宽。头风思檄手,髀肉怯征鞍。
俯伛非吾事,歌呼强觅欢。自知毛羽短,松桂不禁寒。
降敌知无日,和戎事已休。
百年艰国步,九世忆家雠。
获蔡驰新捷,收京有定谋。
可无蜂虿虑,马健更防秋。
山行心迹已双清,骤见清溪眼为明。
鬼谷洞前符竹在,观音岩下魶鱼行。
宗师宴坐空余石,龙女分流不作声。
人影交横到林薄,绿烟深处一猿惊。
谁谓嵩颍客,遂经邹鲁乡。前临少昊墟,始觉东蒙长。
独行岂吾心,怀古激中肠。圣人久已矣,游夏遥相望。
裴回野泽间,左右多悲伤。日出见阙里,川平知汶阳。
弱冠负高节,十年思自强。终然不得意,去去任行藏。