轻盈千结乱樱丛,占得年芳近碧栊。
逐处间匀高下萼,几番分破浅深红。
烟晴始觉香缨绽,日极犹疑蜡蔕融。
数夕朱栏未飘落,再三珍重石忧风。
贲园心远不闻喧,浅白深红绕砌繁。睡足窗前残蝶舞,翩翩犹恋太真魂。
峨峨三茅峰,秀出云雨上。
疑有避世士,卜築便幽旷。
菊英当朝餐,兰佩拂千障。
我行未之见,徘徊几惆怅。
子居山之西,昔闻今见之。
厌和下里曲,浩歌商山芝。
山林久寂寥,迟子相发挥。
间关整车轴,万里端自兹。
特苗天所扤,念此令人悲。
毋为舍灵龟,旁观时朵颐。
峡山古寺傍青天,殿阁岧峣紫翠连。日暮薜萝千嶂合,猿声多在白云边。
东风飒飒吹行李,荣送双龙璧池水。
璧池浪阔高化龙,直透银河三万里。
君家兄弟真雁行,季方学行如元方。
中眉不是弓刀软,个般人物宜胶庠。
只今胶庠多俊杰,正是功名到时节。
陈家原有两状元,释褐传胪未应别。
顾余亦问京华春,苍蝇愿附骥尾尘。
干将先去抉云雨,太阿行亦龙延平。
莫叹徒劳向宦途,不群气岸有谁如。南陵暂掌仇香印,北阙终行贾谊书。好趁江山寻胜境,莫辞韦杜别幽居。少年跃马同心使,免得诗中道跨驴。
秋日登高望,凉风吹海初。山川明已久,河汉没无馀。
远近涯寥夐,高低中太虚。赋因王阁笔,思比谢游疏。
飘蓬多塞下,君见益潸然。迥碛沙衔日,长河水接天。
夜泉行客火,晓戍向京烟。少结相思恨,佳期芳草前。
去日重阳后,前程菊正芳。行车辗秋岳,落叶坠寒霜。
云入汉天白,风高碛色黄。蒲轮待恐晚,求荐向诸方。
羡君休作尉,万事且全身。寰海多虞日,江湖独往人。
姓名何处变,鸥鸟几时亲。别后吴中使,应须访子真。