五湖云扰鏖中原,五马渡江江欲浑。关中帝子已北狩,洛下士族争南奔。
新亭英雄相对泣,国体艰危仅能立。姑熟甫见欃枪沉,历阳又闻䝟貐入。
江左夷吾身退高,廊庙重臣刘与刁。幼君母后等孤注,元舅鼠伏先遁逃。
将军精忠贯白日,气吞馀子前无敌。身冒白刃如无人,此身不知知有国。
二子从父身争先,父前子后同九泉。当时豪杰谁不死,一门忠孝今千年。
六朝往事随流水,将军至今犹庙祀。世间万事等飘风,只有忠孝传无穷。
乡里相逢簇绣鞍,客中重见别离难。新诗为写齐纨扇,一度相思一检看。
醉墨纷纷尽雅才,等閒携酒探花来。
笙歌已散游人去,更逐东风拾落梅。
梅爱山傍水际栽,非因弱柳近章台。
重重叶叶花依旧,岁岁年年客又来。
青鬓翩翩结壮游,看花春满曲江头。九天雷雨双龙喷,万里烟云一剑收。
看镜未须论晚达,著书应不为穷愁。却怜戎马伤心日,回望中原独倚楼。
万壑风声漱玉泉,长亭尊酒醉离筵。东归父老如相问,春早江头一钓船。
娇朱浅浅透冰光,瘦倚疏篁半出墙。雅有风情胜桃杏,巧含春思避冰霜。
融明醉脸笼轻晕,敛掩仙裙蹙嫩黄。日暮风英堕行袂,依稀如著领巾香。
银蟾呵春墨花碧,香落江南浓欲滴。孤山招得老逋魂,白鹤归来楚云黑。
王孙岁晚客京华,衣上缁尘深一尺。小姬未嫁怨东风,夜夜高楼吹铁笛。
羁孤人影依庭砌。寒到耳,边声碎。汉关秦塞路漫漫,问汝离群何地。
哀鸣谁诉,寒栖谁管,明月潮千里。
江皋木脱枫林醉。拆翼处,都沾泪。西池鸳梦让梁温,独饱江湖风味。
鲤鱼波恶,鹰鹯尘涨,又怎生逃避。
空城哑哑啼饥乌,夕照明灭残垒孤。安阳旧事记仿佛,驱马来过心踌躇。
卿子冠军非丈夫,策人何智身何愚。一朝拜将握兵柄,四十六日留中途。
猛虎贪狼尽劲旅,下令欲杀胡为乎?秦强赵弱俨指掌,赵灭安见秦可图。
如何筹划不及此,饮酒高会方欢娱。军中士卒食半粟,天寒冻饿无完肤。
重瞳旁耽叱咤起,快论侃侃良非诬。帐中晨起忽见杀,诸将谁敢相枝梧。
吁嗟兵卫等儿戏,即此已可知其余。当时渡河壁钜鹿,未必不被章邯屠。
矫杀固然有定罪,自取僇辱非人诛。我闻用兵贵神速,或骄或慢皆可虞。
高谈毕竟成空虚,游魂寂寞依荒芜。坐而运策不如义,此语千载资胡卢。