只得流霞(xiá)酒一杯,空中箫鼓几时回。
武夷(yí)洞里生毛竹,老尽曾孙更不来。
(被称为曾孙)的众乡人只得到仙人们赏赐的一杯流霞仙酒,今天所听到的空中箫鼓声不知道以后什么时候再能听到。
武夷洞里长满了很多有毒的毛竹,那些被称为曾孙的乡人们纷纷老去,再也没来。
流霞酒一杯:流霞酒是传说中的仙酒。空中箫鼓:出自中唐时期的笔记小说《诸山记。
生毛竹:出自武夷山神话传说。曾孙:曾孙是神仙对众乡人的称呼,因为神仙的年龄小者几百岁,大者上千岁,所以这样称呼。
我欢常在梦,无心解伤别。千里万里人,祇似眼中月。
半生三宿此招提,眼底交游更有谁?顾恺漫留金粟影,杜陵忍赋玉华诗。
旋烹紫笋犹含箨,自摘青茶未展旗。
听彻洞箫清不寐,月明正照古松枝。
报政方山下,分携赣水滨。人蒙百里惠,花见四年春。
亲志乐戏綵,家声高缙绅。还期逢庆节,慈宴拱严宸。
陵阳佳地昔年游,谢朓青山李白楼。唯有日斜溪上思,酒旗风影落春流。
阴山萧萧木叶黄,胡儿马健弓力强。
铁衣万骑向北去,仰看鸿雁皆南翔。
身在边头家万里,鸣咽悲笳壮心死。
功成归取汉爵侯,战败没为边地鬼。
团团霜月悬中天,闺中少妇私自怜。
捐躯许国丈夫事,莫恨不如霜月圆。
三边水墨画遥山,下有玻璃万顷寒。
蟾兔上时留倒影,鱼龙舞处动微澜。
旧来楼观东西出,未觉乾坤表里宽。
更向上头高着眼,湖光今作一杯看。
夏后南巡地,登临一慨然。
卑宫今造寺,菲饮孰名泉。
古道知难复,人情信误传。
不随时俗改,惟有旧山川。
珠殿香輧倚翠棱,寒栖吾道寄孙登。岂应肘后终无分,
见说仙中亦有僧。云敛石泉飞险窦,月明山鼠下枯藤。
还如华顶清谈夜,因有新诗寄郑弘。
辽海初生月,长城几度秋。夜吹羌管笛,风满戍亭楼。
紫塞斜银汉,青天澹玉钩。如何渭桥渡,止道似牵牛。