佳月静可饮,一天明水寒。馀光泛不极,徘徊尊俎间。
但觉凉露下,不知清夜阑。醉眠吾有兴,君当下西山。
禁柳烟中闻晓乌,风吹玉漏尽铜壶。
内官先向蓬莱殿,金合开香泻御炉。
玉楼天半起笙歌,风送宫嫔笑语和。
月殿影开闻夜漏,水精帘卷近银河。
玉阶容卫宿千官,风猎青旂晓仗寒。
侍女先来荐琼蕊,露浆新下九霄盘。
九重天乐降神仙,步舞分行踏锦筵。
嘈囋一声钟鼓歇,万人楼下拾金钱。
金吾持戟护新檐,天乐声传万姓瞻。
楼上美人相倚看,红妆透出水精帘。
下泊降茅仙,萧闲隐洞天。杨君闲上法,司命驻流年。
崦合桃花水,窗分柳谷烟。抱孙堪种树,倚杖问耘田。
世事休相扰,浮名任一边。由来谢安石,不解饮灵泉。
野客归时无四邻,黔娄别久案常贫。
渔樵旧路不堪入,何处空山犹有人。
檐鸦冻不哗,尺宅走万怪。休暇周四旬,一岁此心泰。
蠕蠕蠹丛生,低吟发遥籁。乐事际伏腊,劳生得微懈。
六年冗不治,枯菀久身外。故步安槃姗,饱死讵贻悔。
朝踏霜花行,夜共灯火爱。从徒百十人,昏昭竟何待。
堂前阿巽欢,足后娇儿狯。无病茶饭佳,俯仰为一快。
良士矜七尺,五斗究云隘。壮岁困磨牛,成劳笑安在。
凡情耻钝顽,奋跃务高大。似闻割洪流,海立昼全晦。
日黄拥被眠,炙手任渠辈。运会剥亦终,便老亦谁慨。
入耳百事乖,况闻公竟逝。撼胸来狂潮,万感倏起坠。
微生及中年,坐阅天地闭。夷齐各求仁,巢由耻非义。
公清畏人知,大壑蓄元气。归隐十年期,躬耕先世事。
老学烛犹明,孜孜味能至。厌乱傥已深,一瞑遂不视。
耽奇词赋古,养拙友朋疏。每退金华直,常翻贝叶书。
谭宗时契鸟,洗墨畏惊鱼。更羡东门达,延陵故不如。
合沓岩嶂深,朦胧烟雾晓。荒阡下樵客,野猿惊山鸟。
开门听潺湲,入径寻窈窕。栖鼯抱寒木,流萤飞暗筱。
早霞稍霏霏,残月犹皎皎。行看远星稀,渐觉游氛少。
我行抚轺传,兼得傍林沼。贪玩水石奇,不知川路渺。
徒怜野心旷,讵恻浮年小。方解宠辱情,永托累尘表。
几年书不到江东,知我忘形事事慵。南阮最贫方远宦,阿连同调且相从。
狂生肯信原非病,妄校须惭广未封。安得论文如定力,不眠长听五更钟。
复命经三峡,波澜极目愁。
片云生断壁,孤石碍中流。
道路连巴塞,风烟接楚丘。
重来登望处,因念昔年游。