十年心事两蹉跎,南北东西别恨多。今日樽前重把手,相看争奈白头何。
高第由佳句,诸生似者稀。长安带酒别,建业候潮归。稚子欢迎棹,邻人为扫扉。含情过旧浦,鸥鸟亦依依。
久别乖致书,暂喜能盍簪。访旧获新益,式契求友心。
半生绍箕裘,常恐力不任。栖迟就荒陋,孰使殷忧深。
溪光湛虚明,露气浮高林。虚斋坐超越,庶以开烦襟。
杯盘劳亲朋,幽赏难重寻。聊持合并乐,写作清夜吟。
故人赏我趣,挈(qiè)壶相与至。
班荆坐松下,数斟(zhēn)已复醉。
父老杂乱言,觞(shāng)酌(zhuó)失行次。
不觉知有我,安知物为贵。
悠悠迷所留,酒中有深味。
老友赏识我志趣,相约携酒到一起。
荆柴铺地松下坐,酒过数巡已酣醉。
父老相杂乱言语,行杯饮酒失次第。
不觉世上有我在,身外之物何足贵?
神志恍惚在酒中,酒中自有深意味。
故人:老朋友。挈壶:提壶。壶指酒壶。相与至:结伴而来。
班荆:铺荆于地。荆,落叶灌木。这里指荆棘杂草。
行次:指斟酒、饮酒的先后次序。觞酌:亦作“觞勺”、“觞杓”。饮酒器。也指饮酒。
悠悠:这里形容醉后精神恍惚的样子。迷所留:谓沉缅留恋于酒。深味:深刻的意味。这里主要是指托醉可以忘却世俗,消忧免祸。
阿房宫殿久成灰,犹剩沧溟百尺台。立石可能天作柱,凭栏方信海如杯。
烟云忽拥秦桥出,风雨愁移越冢来。杨仆楼船无一在,九重空想伏波才。
昼梦回窗下,秋声碾树边。
僧敲石里火,瓶汲竹根泉。
影照吟髭碧,香医酒病痊。
坐余重有味,犹见半墙烟。
百尺楼台倚云栽,波光帆影远尘埃。房门夜半无人闭,一任清风自去来。
每忆中林访惠持,今来正遇早春时。
自从休去无心事,唯向高僧说便知。
百年馀古树,千里暗黄尘。关山行就近,相看成远人。