碧浪鳞鳞浅见沙,丹枫林里两三家。舟横渡口渔翁醉,梦觉西江芦荻花。
智谋断国灼蓍龟,自比留侯果是非。
一死人言缘史事,谁知谋泄为南归。
功成无罪付廷平,借援东朝始得生。
若使当时逢吕后,诛夷又是一韩彭。
悠悠不见鹤归来,大地伤心变劫灰。半世天涯添白发,何人松下酹青苔。
云深松径狐狸卧,月落空山杜宇哀。陇树萧疏风色惨,相传先世手亲裁。
郭外多佳士,溪南好结庐。
因君爱泉石,令我想风雩。
既有琴书乐,应无世欲拘。
谁能厌朝市,来此共须臾。
百堞流云几共听,铜鐎吹恨梦频醒。闻因夕籁心偏远,话入名山眼渐青。
屈戌隐香披古帙,罘罳笼玉照新醽。更寻周易超无象,未及秦灰是此城。
自我远行游,故庐今始归。
如何廿载间,旧事都已非。
曳杖过比邻,相呼寻故知。
不见垂白翁,但见初长儿。
我园既稍葺,我田亦就治。
种秫酿美酒,拾薪煮豆糜。
一笑集亲朋,相从说暌离。
以之感畴昔,俯仰多所悲。
人生一世中,所忧渴与饥。
力耕给其用,此外更何思。
便当息吾驾,皓首以为期。
守岁寒斋里,开盘试奠辛。杯行犹是腊,酒醒即逢春。
天地长为客,风尘叹此身。岁时追往事,独有老随人。
本是蓬莱一谪仙,几年沦落太湖边。三生为有林泉约,风雨相随证佛前。
中土多形胜,山川独厚深。太行横地脊,河水贯天心。
春雨田畴坟,晴云野路阴。客怀增浩荡,缓辔当幽寻。