别馆月,犁牛冰河金山雪。道州月,霜树子规啼是血。
壮心感此孤剑鸣,沉火在灰殊未灭。
建安七子云锦裳,东阿冠佩俨帝傍。
美人依约驻何许,卮言和饰含芳芗。
虎头妙处似痴绝,丹青貌出花边月。
空词无色重徘徊,多态有颦转萧屑。
软风吹香态耳苍,蘅皋芝田晴翠长。
玉笙飘断牵情梦,羽葆翻开雇影光。
兰钗横峨双凤翥,调高不染巫峰雨。
龙髓生霞谢露铅,蝉衫如水萦金缕。
瀛洲学士老率更,服暗编简谁施嫱。
平生肝肠忽妩媚,神气钩画同飞扬。
阅晋经唐今几昔,光景常鲜日月白。
绍兴天子曾品题,价重珊瑚何翅百。
吾闻商雒神灵居,祗今王会临皇舆。
原公翊我九畴主,更睹龟呈绿字书。
问俗来山郭,携春到隔溪。花香破禅寂,林樾受莺啼。
欲和观音偈,聊乘醉墨题。閒云若留客,不肯为余西。
絮飞飘白雪,鲊【1】香荷叶风。
且向江头作钓翁。
穷,男儿未济中。
风波梦,一场幻化中。
夜来西风里,九天雕鹗飞。困煞中原一布衣。悲,故人知未知?
登楼意,恨无天上梯!
大学融智门,至善在所止。
明德与新民,贯通无异理。
万折水必东,千古吾晦翁。
考亭追杏坛,犹存舞雩风。
昔者学易堂,粤山宽閒野。
此道闻而知,笃信无虚假。
尚有刘静春,至理共乐循。
我登二老门,天方寿斯文。
服膺善恐失,适正杜邪曲。
当时片言下,问道不隔宿。
学易堂已空,谁与鞭凡庸。
静春正耆庞,抠衣尽从容。
襟谊子崇笃,远来顾茕独。
作诗念清新,愧我言腐熟。
四海皆弟兄,尚友惟辅仁。
春草正碧色,话别同敷陈。
南枝开处觅春光,摘得冰葩密瓮藏。
留煮牛汤消暑渴,吟骚才颊有浮香。
江北不如南地暖,江南好断北人肠。
燕脂桃颊梨花粉,共作寒梅一面妆。
虚空无处所,仿佛似琉璃。诗境何人到,禅心又过诗。
古驿成幽境,云萝隔四邻。夜灯移宿鸟,秋雨禁行人。
废巷荆丛合,荒庭虎迹新。昔年经此地,终日是红尘。