金柈一斛贮槟榔,戏调儿童走欲狂。不谓林间有元亮,念公时在酒中藏。
七年避胡尘,无复少年事。适从岭外归,眼病不识字。
尚幸戎马间,得见此数士。蔡童南城杰,所养盖有自。
两谢名家子,学已前作似。相逢眼暂明,已足慰迟暮。
如何舍我去,使我起千虑。江深羽檄繁,况此日月骛。
犹馀大谢留,与我相近住。风霜渺墟落,泥土暗道路。
得无经此别,各复走他处。期君则甚远,苦语不厌屡。
微言恐遂绝,其谁与调护。要当发愤求,不欲侥倖遇。
圣门极坦平,渠自有回互。河清倘有期,未死或可俟。
号令风行遍九州,六军何事此淹留。深情祗拟乾坤久,绝宠宁知咫尺休。
剑閤西行山寂寂,渭河东去水悠悠。路边三尺妖姬土,长带千秋万古羞。
可怜江上燕,几日到乌衣?欲向谁家去,多应旧主非。
落花深巷小,乔木画梁稀。
自笑天涯别,秋风想未归。
西胶博士金门客,白马青袍夹城陌。天池种藻上林花,身受皇恩不顾家。
春风几见桥门柳,禄米唯应足沽酒。囊无一物寄妻孥,箧有空书示僚友。
忆昨骊驹未别乡,新宁山水竞风光。县人争揖芭蕉馆,墨客都寻柿叶房。
六平山下秋同屐,半占峰南夜联席。别后相思何处寻,凤台碧草连天色。
王门记室最情亲,官暇相过德有邻。飞札定应思漫士,因风也或寄樵人。
七闽南宋旧繁华,乔木朱门非几家。新宁甲第开三桂,云是中山有妫裔。
拖金跃马绾银章,兄弟蝉联被宠光。绣箧黄绫官诰重,银勾华扁御书香。
儒英门对千峰秀,三树蟠根日应厚。密色三时绿覆檐,飞霜九月凉侵牖。
阴阴丘木护泉宫,岁岁云孙尚扫松。秋菊春兰时祀别,褒衣博带古人同。
故家文献今如此,累叶犹能拾青紫。请君回首赵家陵,大梁落叶秋声里。
师定念游子,遥知父母心。望云天际远,曝日石门深。
香影浮阶砌,猿声彻野林。无穷长跪祝,惟有此微忱。
西郊带长薄,一径草亭欹。野旷秋声早,林空落照迟。
悠然清兴发,共惬白云期。莫厌归途晚,红尘骑马随。
行程悬万里,傍晚一停桡。驿号西南古,人怜岐路遥。
冷风侵短褐,新月涌初潮。去去庾关近,梅香早己飘。
溪谷含冰雪,川原见草芽。春生三峡水,日照万人家。
时节长如此,风光会有涯。唯应多美酒,厌看海棠花。