积涝从旁午,新晴破郁陶。乾坤还日月,民社脱波涛。
不怕漂庐舍,何妨用桔槔。从今且粒食,勿用想蟠桃。
十日江村烟雨濛,晓来初快日升东。挼莎蕉叶展新绿,纵臾榴花开晚红。
得句又从山色里,发机浑在鸟声中。披衣出户眄四野,好在良苗怀晚风。
春山连夕雨,野岸百花生。与客过南浦,扁舟及晚晴。
白波分洫细,翠甲绕畦平。乡土欢时序,长谣慰耦耕。
琴斋高致有真风,山合延宾未折中。
来问死生非碌碌,为谈庄老肯匆匆。
喜今可与君还往,惜昨曾留客许同。
处士或将方寸比,斯人为不殢焦桐。
芍药都零落,山泉遂有声。
尽知春去晚,深喜夜来晴。
高柳拂瞻净,闲花照坞明。
松间携好酒,今日思方清。
何处开新亩,凭谁识旧游?杏林金作坞,瀑布玉为楼。
客尽江南盛,身仍塞北留。钟声林外急,倏起戍城愁。
欹枕听残雨,开门看东风。
春光无寻处,天地绿气中。
初旭散平野,快酒泻怒洪。
关关枝上禽,舒舒苇间虫。
东郊欢且谣,秉耒开岁功。
缅思陶唐化,坐致黎民雍。
斯时谅奚如,殆与新春同。
愚生后千载,不并稷契逢。
唯应杯中物,上与邃古通。
取酒且竟醉,山花舒早红。
鸣雨作还止,萧然开晚晴。雄风凉大壑,雌霓贯秋城。
台送遥山碧,窗添夕照明。长空闻雁语,怊怅故园声。
杜宇枝头雨未乾,晓来犹学夜来寒。
花如旧日全然少,梅亦何心只尔酸。
世事浅深连酌酒,春光行止一凭阑。
疏莺默默浑无语,只把游人冷眼看。
白绵飞尽绿丝深,无数鱼儿聚藻阴。
日夜潺湲声不断,分明一片伯牙心。